In Harm's Way to kolejna, trzecia już odsłona drugiego sezonu The Walking Dead. Pierwszy odcinek dla co niektórych osób, w tym mnie, okazał się lekkim zawodem, choć nadal były to przyjemnie spędzone dwie godziny. Jego kontynuacja wypadała już lepiej, oferując przede wszystkim mocną końcówkę i powrót jednego z dawnych przyjaciół. Jak wypada najnowszy epizod?

Rozgrywka w In Harm's Way to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z A House Divided. Po tym, jak Clementine wraz z grupą znaleźli, wydawałoby się idealne, miejsce do spędzenia kilku dłuższych chwil w spokoju i bez obaw o wszechobecne niebezpieczeństwo, nagle coś poszło nie tak i wszyscy trafili do – bez owijania w bawełnę – niewoli. Właśnie tam toczy się praktycznie cała akcja recenzowanego epizodu, a grającym pierwsze skrzypce motywem okazuje się próba ucieczki. Po części mamy więc kalkę sytuacji z ostatniego sezonu serialu – nawiązania do produkcji stacji AMC miejscami widoczne są gołym okiem.



Trzeci epizod w głównej mierze skupia się na relacjach międzyludzkich, ale też ukazaniu wyższości "grupy rządzącej" nad osobami uwięzionymi. W przerobionym na więzienie magazynie panują ściśle określone zasady, a jeżeli chce się przeżyć i być członkiem społeczności, trzeba należycie wypełniać swoje obowiązki. Mówiąc wprost – być przydatnym. Gdy jest się słabym, lub też nieproduktywnym, kończy się źle, czego świadectwo oglądamy w trakcie rozgrywki.

Telltale pokusiło się bowiem o uśmiercenie kilku z postaci, choć szczerze mówiąc niespecjalnie mnie to poruszyło. Bohaterowie drugiego sezonu mają to do siebie, że nie potrafią wzbudzić we mnie większego przywiązania. W większości są to osoby mało charyzmatyczne, momentami wręcz irytujące. Szkoda, bo o ile przy okazji pierwowzoru przeżywałem śmierć niemal każdej postaci, tak tutaj bardziej bolało mnie pobicie jednej z osób, które akurat zdążyłem polubić, niż śmierć innych, niewiele znaczących dla mojej sympatii towarzyszy.

Jeżeli chodzi o wybory moralne, to nie ma ich tutaj zbyt wiele. Przez te standardowe 2 godziny zabawy musiałem podjąć kilka wymagających chwili zastanowienia decyzji, aczkolwiek chyba żadna z nich nie będzie miała konsekwencji w dalszej części rozgrywki. Nie twierdzę, że to olbrzymia wada, aczkolwiek ostatnio Telltale wymusiło na mnie wybór pomiędzy egzekucją, a zostawieniem kogoś przy życiu w The Wolf Among Us, więc tutaj spodziewałem się podobnych wyzwań. Nic takowego nie nastąpiło. Trudno.



Kwestie techniczne nie budzą większych zastrzeżeń, aczkolwiek animacja postaci momentami pozostawiała wiele do życzenia. Studio powinno najwyraźniej nieco więcej uwagi poświęcić sprawnemu oddawaniu ruchów postaci, w biegu potrafią wyglądać one bowiem komicznie. Nie są to jednak elementy, na które specjalnie zwraca się uwagę, czy też mające jakikolwiek wpływ na odbiór rozgrywki.

In Harm's Way to przyjemne 2 godziny, które w większości spędziłem późnym wieczorem, już w łóżku, z padem w dłoni. Nie było tu zbyt wiele elementów zręcznościowych, więc na spokojnie przechodziłem dość mocno przegadany odcinek, momentami lekko przysypiając. Obudziła mnie dopiero niezła końcówka; przez ostatnie 15-20 minut działo się bowiem sporo i to właśnie epilog trzeciego epizodu sprawił, że chętnie poznałbym już teraz dalsze losy Clementine. Na te przyjdzie nam poczekać, jak zwykle, kilka tygodni.