Każdy rozdział posiada wydarzenie wpływające na całą rodzinę. Może to być nieoczekiwana wizyta znajomych, szansa dotycząca pracy zawodowej Dana lub Lindy albo kłopoty zdrowotne. Właśnie przy użyciu najbardziej przyziemnych spraw tworzona jest rozgrywka w The Novelist. Gra ukazuje w bardzo dobry sposób codzienne życie oraz rozterki z nim związane. Czy jestem dobrym rodzicem? Jak odpowiedzieć dziecku na trudne pytania? Czy uda się zapewnić mojej rodzinie dostatnie życie? Biorąc pod uwagę te wszystkie sprawy, pod koniec dnia jesteśmy zmuszeni podjąć decyzję, którego bohatera uszczęśliwić. Jeśli odnajdziemy myśli wszystkich lokatorów, możliwe jest jeszcze pójście na kompromis. Ustępstwa sprawiają, iż dwie strony będą zadowolone w umiarkowany sposób, a to oznacza, iż jedna osoba pozostanie nieszczęśliwa. Wybory te w idealny sposób obrazują trudności związane z życiem rodzinnym. Nigdy nie można zadowolić wszystkich i cały czas trzeba balansować pomiędzy własnym szczęściem, a dobrem najbliższych. Całość robi tak wielkie wrażenie, iż niejednokrotnie przystawałem, by zastanowić się głębiej nad daną sprawą.



Świetlny duszek
Jako duch mamy nieco większą swobodę ruchu w domostwie państwa Kaplan, jednakże o przenikaniu przez ściany można zapomnieć. Zamiast tego szybkie poruszanie się rozwiązano poprzez przejmowanie lamp oraz żyrandoli. Jest to szczególnie ważne w trybie stealth, gdzie żaden bohater nie może nas zobaczyć, gdyż będzie to oznaczało zamknięcie drogi dla jego rozwiązania (możliwe jest jeszcze granie w trybie historii, gdzie nie trzeba się niczym przejmować). W tym celu przydatne okaże się migotanie światłem, które przyciągnie danego domownika do źródła kłopotu, a nam da czas na czmychnięcie do innego pokoju.

To wszystko konieczne jest w dzień, gdy lokatorzy krzątają się po domostwie. W nocy możliwe jest buszowanie bez przeszkód, ale też niespecjalnie jest sens. Jedyną nowością w czasie rządów Morfeusza pozostają listy dawnych mieszkańców ukazujące ich problemy. Pomaga to w wielu kwestiach przy podjęciu wyboru z danego rozdziału. Ten jest czyniony poprzez szeptanie Danowi podczas snu. Nieco rozczarowujące jest, iż w kwestii decyzji obserwujemy klasyczny wzorzec rodziny, gdzie mężczyzna jest panem domu, a za dnia oboje małżonków wydają się być na równym poziomie w związku. Decydowanie przez Lindę mogłoby dać kilka naprawdę ciekawych rozwiązań fabularnych, a i zostawiłoby nieco więcej różnorodności.

Ruchome płótna
Warto wspomnieć o stronie graficznej The Novelist. O ile same postacie nie wyglądają zbyt ładnie i znacznie lepiej je oglądać z daleka, tak same tła oraz przedmioty w domu prezentują się jak wyrwane z pastelowego obrazu. Miejscami potrafi to zrobić naprawdę duże wrażenie i kazać przystanąć na chwilę. Równie dobrze prezentuje się strona dźwiękowa – aktorzy głosowi spisali się na medal i słuchanie ich to prawdziwa przyjemność. Za każdym razem doskonale oddają uczucia własnej postaci. Z kolei całość doskonale podkreśla spokojna i subtelna ścieżka dźwiękowa, w której fortepian gra pierwsze skrzypce.



The Novelist nie zostawia gracza zdruzgotanego emocjonalnie jak The Walking Dead, ale też nie taki był cel. Produkcja pokazuje ciche, zadziwiająco realne rodzinne problemy i sposoby na ich rozwiązanie. Sposoby, które nigdy nie zadowolą wszystkich, wymagające ciągłego balansowania pomiędzy własnym szczęściem, a dobrem ogółu. Choć nie brakuje jej kilku drobnych błędów, zdecydowanie warto się zainteresować i poznać trudności, które z łatwością przewyższają tarapaty niejednej galaktyki.