Na otwartym morzu.

Dzisiaj technologia użyta w grze jest mniej niż średnia. Ale nie zapominajmy, że data premiery Sid Meier’s Pirates! to 2004 rok i, jak na standardy z tamtych lat, twórcy naprawdę mieli się czym chwalić. Graficznie nawet dzisiaj nie odpycha. Malownicze wyspy, błękitne morze, od którego odbijają się promienie słoneczne, szare chmurki i brązowe drewniane okręty. Na papierze wygląda to ciekawie, ale w rzeczywistości jest trochę zbyt monotonnie, bo lokacje są do siebie bardzo podobne, a i modeli postaci jest zaledwie kilka. No ale czego się spodziewać po siedmioletniej grze. Oprawa audio prezentuje się dobrze. W tle leci klimatyczna muzyka, ciekawe i dopasowane odgłosy, fajnie brzmi wystrzał z armaty i szczęk uderzających o siebie mieczy. Niestety, jak większość elementów tej gry, po jakimś czasie także się nudzi.



Czas zakończyć karierę pirata.

Plusem Sid Meier’s Pirates! jest grywalność, ale tylko na początku. Niestety nie można tego powiedzieć o jej innych aspektach. Zabawa szybko zaczyna się nudzić z jednego ważnego powodu: motyw piratów jest za bardzo oklepany i tego typu gier w tym czasie wyszło bardzo dużo. Jeśli nie grałeś wcześniej w Sea Dogs, Piraci z Karaibów, Port Royal czy Piraci Nowego Świata to na pewno warto zaopatrzyć się w Sid Meier’s Pirates!, ale jeśli miałeś już z nimi styczność, to według mnie nie warto sobie odpuścić. Czy warto dzisiaj do niej wracać? Jeżeli ktoś jest cierpliwy i lubi bawić się w piratów to owszem, ale fani dynamicznej akcji zanudzą się tutaj na śmierć. Oczywiście nie twierdzę, że jest to gra słaba. Rozgrywka jest nawet przyjemna, tylko... nie ma "tego czegoś".