Wprawdzie nie jest to specjalnie duża ilość, bo „za pazuchę” wsadzi jedynie dwa pistolety (używanych jednocześnie), strzelbę i uzi, ale oprócz tego dodatkowo podniesie działko obrotowe i miotacz ognia (z tym, że te dwa ostatnie będzie musiał wyrzucić z chwilą potrzeby wykonania jakiegokolwiek skoku). Liczba spluw wydaje mi się w związku z powyższym zupełnie optymalna, tym bardziej, że to dopiero zalążek ekwipunku naszego podwładnego. Po drugie, Shank jest wyposażony w krótki nóż bojowy, który będzie nieodłącznym elementem szybkich ataków na naszych przeciwników. Po trzecie, „tych złych” zaatakuje jeszcze „cięższymi” atakami, do czego wykorzysta „jeszcze” inną broń białą, taką jak piłę spalinową, maczetę, łańcuch (owinięty wokół pięści) i… miecz samurajski. Ostatecznie, sprawę rozwiąże rzucając granat w skupisko oponentów. Jak więc widać, różnorodnych środków zagłady mamy sporo i na pewno każdy z Was poczuje się zadowolony z możliwości, jakie oferują.



Ale co najważniejsze, każdy rodzaj ataku może być ze sobą połączony, co owocuje powstawaniem różnorodnych, płynnych kombinacji. Nic nie stoi na przeszkodzie, by np. zacząć ofiarę dźgać krótkim nożem, poprawić maczetą, a wykonywaną egzekucję dokończyć strzelbą. Gdy i tego nam będzie mało, podejdziemy do klienta i unieruchomimy go naszym uściskiem, by w następstwie potraktować go „w zwarciu” którąś z naszych broni, czy nawet… wsadzić w gębę granat. Jak więc widać, autorzy zadbali o znaczną ilość sposobów mordu, co na pewno jest jedną z największych zalet produktu. Dzięki temu, Shank, mimo bycia przedstawicielem już przestarzałego gatunku, nadal potrafi sprawić względnie dużo frajdy i solidnie zrelaksować gracza. Wiadomo, że może nie wejdziemy na najwyższe szczeble przyjemności, ale niezły klimat i właśnie duże zdolności bojowe naszego wirtualnego alter-ego sprawiają, że zabawa okazuje się jak najbardziej sympatyczna!

Nie można przy tym wszystkim nie wspomnieć o ciekawie zaprojektowanych planszach, w jakie wyposażono produkcję. Zwiedzimy w związku z tym dość typowe, meksykańskie ulice, pobiegamy po dachu gnającego pociągu, wylądujemy w niezbyt przyjaznej bazie wojskowej, itp. Rzecz jasna, każda z tych lokacji będzie się roiła od wrogo nastawionych do nas istnień, zresztą różnorodnej maści. Wśród nich pojawią się raz na jakiś czas bossowie – wprawdzie niebędący przeciwnikami nad wyraz trudnymi, ale na pewno ciekawymi. Wszystko to niestety nie starczy na zbyt wiele czasu, bowiem ukończenie gry zajmuje jakieś 4h, ale w sumie wydaje mi się to czasem optymalnym – akurat zanim koncepcja zacznie się nudzić i robić nadmiernie monotonna, zdążymy zobaczyć napisy końcowe.



Jak można z tego wszystkiego wywnioskować, Shank jest całkiem przyzwoitym przedstawicielem coraz mniej popularnego na świecie gatunku. Na szczęście mimo niszowej popularności platformówek twórcy gry udowadniają, że nadal można je odmładzać i udoskonalać, a graczom sprawić sporo frajdy. Nie spodziewajcie się wprawdzie jakiejś spektakularnej zabawy, ale jeżeli liczycie na luźną i niewymagającą porcję rozrywki, to na pewno się nie zawiedziecie!