Film Shutter Island (w Polsce znany jako Wyspa Tajemnic), wyprodukowany na podstawie książki Dennisa Lehane pod tym samym tytułem, osiągnął całkiem spory (i słuszny, zresztą) sukces, za czym przemawiają niezłe zarobki obrazu i duże uznanie wśród widzów oraz krytyków. Spodziewać by się więc można, że gra (w Polsce znana jako Wyspa Tajemnic) stworzona na kanwie tegoż tytułu, będzie produkcją względnie poważną i w miarę ambitną, jednak tym razem możemy się na takich oczekiwaniach przejechać jak na tępych łyżwach - zamiast jakiejś porządnej przygodówki, której można by się spodziewać, otrzymujemy produkcję w modnym pośród „każuali” gatunku „hidden objects game”. Chyba nie każdy będzie z tego stanu rzeczy uszczęśliwiony…

O co chodzi w „hidden objects game” za pewne wiecie, lub – po wnikliwym przetłumaczeniu tegoż angielskiego zwrotu – jesteście w stanie się domyślić. Chodzi dokładnie o to, na co wskazuje nazwa – o poszukiwanie rozsianych po planszy przedmiotów. Przed naszymi oczami pojawi się pewna nieruchoma lokacja, a my, korzystając z kursora myszy, będziemy zobligowani do wskazania na niej pewnych narzuconych przez program obiektów. Brzmi prosto? Teoretycznie tak, ale nie ma lekko – przedmioty rozmieszczono tak, żeby nieszczególnie rzucały się w oczy, a nasze zadanie było możliwie czasochłonne. Czasem będziemy więc zmuszeni mocno wytrzeszczyć wzrok, ażeby znaleźć upragnione przez nas „schowadło”. Podoba Wam się taka koncepcja? Nie sądzę…



Czego dokładnie będziemy szukać? Gra nam to powie na kilka sposobów. Przede wszystkim, wyświetli obrazki z koniecznymi do odnalezienia rzeczami. Po drugie, wyświetli samą listę takich przedmiotów, w związku z czym będziemy musieli już sami sobie wyobrazić czego mniej więcej poszukujemy. Zdarzą się również pewnego rodzaju „zagadki” słowne, których rozwiązanie jest konieczne do skutecznych oględzin. Z kolei w przypadku jakiś problemów ze zlokalizowaniem czegokolwiek, możemy wspomóc się systemem podpowiedzi, który raz na kilkadziesiąt sekund wskaże dokładne położenie losowo wybranej przez siebie zguby. Jak widać, nawet jeśli na chwilę utkniemy, gra szybko wyprowadzi nas ze ślepego zaułka.
Niektóre z naszych znalezisk będziemy musieli wykorzystać gdzieś w otoczeniu, celem np. otwarcia bramy, naprawienia maszyny, czy ugaszenia pożaru. Nie liczcie jednak na nic skomplikowanego - program bardzo dokładnie wskaże nam co i gdzie powinno zostać wykorzystane, więc nie ma zupełnie opcji aby utknąć.

Nie zaskoczy Was również nadmiar lokacji, bowiem jest ich w zasadzie kilkanaście. I na domiar złego, bardzo często będziemy do nich powracać wraz z kolejnymi etapami rozgrywki, co z czasem zrobi się męczące. Wprawdzie poziomy te wyglądają w miarę przyjemnie i są zaprojektowane względnie pomysłowo, ale nie oszukujmy się – powinno ich być więcej!