Z łezką w oku: Intellivision!

Terminologia typu ''Wojna konsol'' stosowana w naszej branży jest od lat. Zazwyczaj tyczy się ona boju pomiędzy produktami Sony i Microsoftu. Rywalizacja napędza cały otaczający nasze podwórko system. Jej efektami są świetne, ekskluzywne gry i gadżety sprzętowe, typu PS Move czy Kinect, których celem jest przedłużenie cyklu życia maszynek. W zamierzchłych czasach – wczesne lata osiemdziesiąte – podobną batalię prowadziły dwa inne giganty. Wówczas to Mattel Electronics musiało zmierzyć się z rosnącym w siłę weteranem rynku, czyli Atari.

Tym razem, chciałbym Wam odkurzyć i naświetlić sprzęt, który nosi nazwę Intellivision. Jego producentem był Mattel Electronics. Żeńskiej grupie odbiorców firma z pewnością się skojarzy. Otóż Mattel odpowiada również za jedną z ikon popkultury, lalki Barbie, które do dziś nie mają sobie równych. Zanim jednak firma zajęła się projektem stacjonarnych konsol, na rynek wypuściła przenośną gierkę Missle Attack - gdzie broniliśmy miasta (na dole obudowy) przed bombardowaniem. Celem głównym zabawkowego potentata było stworzenie systemu mogącego nie tylko konkurować z Atari 2600, ale i przewyższającego go technologicznie. Takie decyzje Harolda Mattsona i Elliota Handlera - prezesów firmy - poskutkowały pierwszym konfliktem interesów, tzw. wojną konsol.



Konsola oparta została o szesnastobitowy procesor ze stajni General Instruments. Sprzęt zaliczano do rodziny ośmiobitowców, a jego serce mogło wykonywać instrukcje o długości 10 bitów oraz zapisywać informacje o długości 16 bitów. Porównując oba sprzęty, Intellivision kreowano na ambitny projekt. W skład zestawu, jak na tamte czasy, wchodziły naprawdę ciekawe i wyjątkowe akcesoria. Intellivoice – swoisty syntezator mowy. Podłączany do slotu na kartridże, pozwalał na zabawę dźwiękiem (głosem) i podkładanie go, choć mocno skomputeryzowanego, do rozgrywki. Urządzenie wykorzystywano w kilku tytułach. Sam kontroler nieźle się prezentował, posiadał numeryczne przyciski. Do pudełka z konsolą trafiał również, tak zwany, Playcable – pozwalał na ściąganie gier prosto z łączy telewizji kablowej!