Najtrudniejsze gry świata


zubal22 @ 21:30 27.11.2021
Filip "zubal22" Sudoł

Shin Megami Tensei III: Nocturne


Wyobraźcie sobie, że macie znowu 16 lat i po ciężkim dniu w szkole umawiacie się ze znajomymi na odwiedzenie Waszej nauczycielki, która jest w szpitalu, a gdy tam docieracie, całe Wasze miasto dotyka apokalipsa z demonami w roli głównej. Wy sami stajecie się zaś takim pół-diabłem i z nimi walczycie. Zgadza się! Japonia, proszę Państwa!

Proszę nie zrozumieć mnie źle. Ja do Japonii w grach nic nie mam... wręcz przeciwnie. Produkcje z tego państwa często stanowią spory powiew świeżości, mogący ocalić gracza od znużenia światem gamingu. Mnie parę lat temu z takowego wyciągnęła zresztą wywodząca się z Kraju Kwitnącej Wiśni seria Persona, która w ostatnich latach zdołała sobie wyrobić pewną popularność wśród wielu graczy na całym świecie. Cykl ten jednocześnie jest częścią znacznie większej franczyzy, mroczniejszej i jeszcze bardziej wymagającej "na normalu" niż jakakolwiek Persona na wyższych poziomach trudności. Franczyzy, o której sobie co nieco powiemy na przykładzie jej - prawdopodobnie - najbardziej znanej części.

Shin Megami Tensei III to w wielkim skrócie dungeon crawler osadzony w postapokaliptycznym Tokio z demonami w tle oraz wyborami wpływającymi na fabułę. Sama grafika jest znośna, a remaster z 2021 roku pozwala też graczom PC na zapoznanie się z tym dziełem. Historia odgrywa tutaj istotną rolę oraz potrafi wciągnąć, lecz to wysoki poziom trudności i prosty, acz wymagający taktycznego myślenia, system walki turowej są aspektami, które czynią tę produkcję charakterystyczną.

Totalnym laikom (sam wielkim znawcą też nie jestem) najłatwiej byłoby opisać SMT jako „trudne Pokemony” albo „Personę bez social linków i z naciskiem na dungeon crawlowanie”. Do tego trzeba dodać ciężki klimat, mroczną fabułą oraz wymagającą rozgrywkę. To tutaj, jak w żadnym innym jRPGu, będą się liczyły wszelkie buffy i debuffy naszej drużyny i przeciwnika. Stosować będziemy różne ataki fizyczne i magiczne, zaś zarówno my, jak i nasza ekipa oraz wrogowie mają swoje odporności oraz słabości (choć nie każdy). Walka - jak wspomniałem - jest turowa. Generalnie na każdą jednostkę przypada jeden ruch (poza bossami), lecz zmienia się to, gdy odkryjemy jakąś słabość przeciwnika. Gdy uda nam się takową znaleźć i zaatakować odpowiednio oponenta, zyskamy dodatkowy ruch. W efekcie chce się eksperymentować w walce i szukać sposobów na jej wygranie, gdy tylko się da. Seria SMT jest jednocześnie znana z tego, że to jeden z niewielu jRPG-ów, gdzie buffy i debuffy faktycznie się przydają, a ukończenie zabawy bez nich jest bardzo trudne i wymaga dużej znajomości projektu oraz jego systemów, a także grindowania poza skalę (i to dosłownie, a zainteresowanych zapraszam tutaj). Jednocześnie, jest to rzecz jak najbardziej wykonalna. Nocturne to gra trudna, ale satysfakcjonująca. Ginąć będziecie tu wielokrotnie. Ba! Na hardzie da się zginąć już na etapie tutorialu! Ale ciągła nauka i próby w końcu Was nagrodzą.

Dodaj Odpowiedź
Komentarze (15 najnowszych):
0 kudosGuilder   @   17:01, 28.11.2021
Kudos za podejście do tematu bez bazowania wyłącznie na dziełach From Software. Aczkolwiek należy zaznaczyć, że jest to zestawienie tytułów wymagających od gracza przede wszystkim refleksu i zręczności (z wyjątkiem Darkest Dungeon i Pathologic). W historii branży, zwłaszcza pod koniec XX wieku i na początku obecnego, dostawaliśmy sporo trudnych gier, ale pod nieco innym względem. Chylę czoła przed ludźmi, którzy ukończyli American Conquest, albo tymi, którzy grają w XCOM-y na wyższych poziomach trudności. Młody Guilder nie radził sobie również kompletnie z serią Commandos, ale potem już nie próbowałem, więc może to kwestia młodzieńczego nieogarnięcia.
Dołożyłbym też jeszcze Ninja Gaiden, czyli soulsy dla ludzi żyjących w czasach przed-soulsowych.
0 kudoszubal22   @   17:51, 28.11.2021
Co do postawienia na gry zręcznościowe to jest dużo racji w tym co mówisz (chociaż do Darkesta i Pathologic doliczyłbym jeszcze SMT3, które jest typowym dungeon crawlerem), zaś o Ninja Gaidenie też myślałem, ale ostatecznie odpadło z listy właśnie z racji tej soulsowości (chciałem postawić na jedną grę tego typu). Z kolei o XCOM itp. również planowałem coś napisać, ale po zrobieniu listy - jakoś tak zniknęło w tłumie.
W Commandosy również grałem za dzieciaka (chociaż jestem dużo młodszy od Ciebie, więc nieco później się pykało) i myślę, że to wyzwanie dla młodocianych (ale nie tylko, hehe) jest uniwersalnym faktem w RTS-ach ;)
1 kudosBarbarella.   @   19:27, 28.11.2021
Cytat: Guilder
może to kwestia młodzieńczego nieogarnięcia.

Fakt że młoda Barbarella była nieogarnięta ale za to miała więcej samozaparcia i uporu. A teraz właśnie zeszłam w Bioshocku 2 z Normala na Easy bo Tatuśkowie i Starsze Siostrzyczki za bardzo dawały mi popalić a chciałabym grę wreszcie ukończyć. Zawstydzony I dalej nie mogę powiedzieć że gram z palcem w d.. Zawstydzony Oczywiście od każdej gry z tej listy odbiłabym się z wielkim odrzutem i hukiem.
0 kudosmrPack   @   15:09, 29.11.2021
Kiedyś próbowałem grać w Demon's Souls, Dark Souls II oraz Nioh, ale brakowało mi do nich cierpliwości Dumny Z listy zamierzam dać szansę i sprawdzić SMT 3. Oby pad wytrzymał Niewinny Poza tym ogólnie takie bardziej hardkorowe gry omijam.
0 kudosKononowicziMajor   @   17:36, 30.11.2021
Ja nie gram w trudne gry i zawsze gdy jest wybór poziomu trudności wybieram łatwy. Nie nawiedzę gier gdzie trzeba ginąć tysiące razy by ukończyć jakiś etap . Gry FromSoftware omijam z daleka. Nie lubię też gier które na chama narzucają z góry ustalony poziom trudność. Zdziwiony

0 kudosMaterdea   @   18:36, 30.11.2021
Rany, w końcu muszę chociaż zrobić podejście do którychkolwiek Soulsów. Strasznie kusi klimat i ogólnie nastrój, ale nigdy nie było mi z tymi grami po drodze.
1 kudosBarbarella.   @   00:04, 01.12.2021
Cytat: KononowicziMajor
Nie lubię też gier które na chama narzucają z góry ustalony poziom trudność. Zdziwiony

A mnie się to właśnie podoba . Dwa pierwsze Gothiki tak miały czy Borderlands i było w porzo .To są gry które nie dzielą graczy na lepszych czy gorszych. No i nie mam dylematu jaki poziom wybrać , na tym za łatwo , na tym za trudno. A już w Erpegach to poziom trudności z definicji zmniejsza się wraz z rozwojem bohatera i po cholerę tam wybór poziomu trudności na początku gry.
0 kudosLucas-AT   @   06:58, 01.12.2021
Od siebie dorzuciłbym jeszcze Alien Resurrection z PSOne. To był prawdziwy survival, gdzie każdy nabój był na wagę złota, a każdy obcy śmiertelnym zagrożeniem. Już na samym easy gra była ogromnym wyzwaniem, a hard jest nie do opisania.

Osobny artykuł można by było również napisać o erze 8-bitowców, gdzie przecież zwykła Contra ze standardowymi dwoma życiami to dla dzisiejszego gracza tytuł nie do przejścia.

0 kudosMgła   @   14:33, 03.12.2021
Z tej listy skończyłem Darkest Dungeon, DMC 3 i Pathologic. Próbowałem też grać w SMT3 Lucifer's Call jeszcze na PS2, ale takie grinderskie jRPGi nie są dla mnie. Zasypiam przy nich z nudów. Sekiro, DMC V i Ghostrunner ciągle czekają na wishliście.

Ze współczesnych gier, które całkiem mocno skopały mi tyłek zanim zobaczyłem napisy końcowe zapamiętałem w szczególności Furi. Małe, niepozorne diabelstwo, którego cały gameplay to praktycznie boss rush. I ma przy tym świetny soundtrack Uśmiech
Dodaj Odpowiedź