Pierwsze wrażenia z gry Conqueror's Blade - MMO w stylu Mount and Blade


Kawira @ 23:00 26.04.2021
Maciej "Kawira" Domański

Po przemęczeniu pierwszych trzydziestu poziomów (a trochę godzin to zajmuje) gra jednak rozwija skrzydła. Już człowiek zdąży się połapać, wie gdzie co jest, a i pojawiają się nowe, ciekawe możliwości. Z czasem odblokowujemy takie bajery, jak ulepszanie oddziałów na różne sposoby czy crafting, który pozwala w końcu wyrównać szanse w pojedynkach.

Odsłaniają się także typowe elementy MMO, pokroju wojen terytorialnych. Przypominają mi trochę podobny pomysł z EVE Online, bowiem możemy brać w nich udział służąc jednemu z imperiów lub dołączając do klanu z innymi graczami. Walki są intensywne, a do tego wymagają dodatkowych inwestycji w postaci przytargania własnych machin oblężniczych (w normalnych meczach podstawowe warianty znajdują się już na mapie). Zdobyte terytoria generują cenne surowce oraz przynoszą konkretny dochód z podatków.

Jednostki zdobywamy odblokowując je na specjalnym drzewku technologicznym oraz wykonując zadania z danego sezonu. Co jest fajne, mogłem się cofnąć do poprzednich iteracji, przez co nie straciłem dostępu do wielu oddziałów za samo bycie świeżakiem. Rodzajów formacji jest sporo: od tradycyjnej piechoty, po konnicę; zaś te obejmują różne kręgi kulturowe średniowiecza. Standardowe jednostki bazują na zachodniej Europie, Imperium Arabskim oraz wczesnej Japonii. Wolves of Ragnarok - jak nazwa wskazuje - skupia się na wikingach. Istotne jest złożenie paru kombinacji armii przed meczami, bowiem Europejczycy np. nie radzą sobie zbytnio na pustyni, jak kawaleria w terenie zabudowanym itd.

Monetyzacja opiera się na popularnym ostatnio Battlepassie oraz elementach kosmetycznych dla jednostek i postaci. Można także przyspieszyć swoje postępy, ale nie zauważyłem niczego co daje jakąkolwiek przewagę. Ba, nowe jednostki sezonowe oddzielone są od przepustki opierając się na wyzwaniach. Sam Battlepass oferuje przede wszystkim monety i doświadczenie, ale za posiadanie go dostałem też stylową skórkę woja nordyckiego.

Oprawa wizualna jest mocno średnia i w sumie wystarczająca, jak na tytuł tego typu. Gry free2play mają przyciągnąć jak największą ilość graczy, zatem liczy się przede wszystkim niski próg wejścia sprzętowego. Na uwagę zasługuje jednak oprawa muzyczna. Nawet bazowa jest przyjemna, ale dużą rolę gra muzyka dobrana pod dany sezon. Przy okazji najnowszego, twórcy nie poszli na kompromis i dogadali się z zespołem Heilung grającym muzykę folk w antycznym, skandynawskim stylu. Powiedzieć, że robi robotę to za mało. Ci z was, którzy oglądali serial Wikingowie, gdzie grano utwory Wardruny doskonale zrozumieją jak świetnie takie coś buduje klimat.

Podsumowując Conqueror’s Blade jest dobrym MMO, ale robi chyba najgorsze pierwsze wrażenie na rynku. Potrzeba wiele cierpliwości i samozaparcia, lecz jeśli przetrwacie pierwsze 30 poziomów, to otwierają się wspaniałe możliwości, a tytuł nabiera rumieńców. Walki stają się też bardziej wyrównane, dając przy tym sporo frajdy. Dzięki modelowi free2play wypróbowanie gry kosztuje tylko czas. Odyn czeka na kolejne ofiary wojny, zatem nie zawiedźcie go!

Sprawdź także:
Dodaj Odpowiedź
Komentarze (15 najnowszych):


Powyższy wpis nie posiada jeszcze komentarzy. Napraw to i dodaj pierwszy, na pewno masz jakąś opinię na poruszany temat, prawda?