MG Hyde Park #4 - polska złota, gamingowa jesień

Co czytaliśmy lub czego słuchaliśmy?

• Adam "Dirian" Weber:

Ostatnio w łapska wpadła mi książka Horyzont autorstwa Jakuba Małeckiego. Z autorem nie miałem wcześniej styczności, ale postanowiłem dać mu szansę. Od kilku książek przejadły mi się realia fantasy (do tej pory ulubiony gatunek) i muszę odpocząć. Fantasy ma to do siebie, że jest dość monotonne – ciągłe powielanie schematów, brak świeżości. Gdy z kolei ktoś wymyśli coś pachnącego nowością, to często wydaje się to przekombinowane i mnie odpycha.

Choć w kryminałach czy gdziekolwiek indziej pewnie panują podobne tendencje. Wracając do Horyzontu, książka opowiada o historii byłego żołnierza, który wrócił do kraju z Afganistanu i cierpi na zespół stresu pourazowego. Przypadkowo zaczyna się spotykać z pewną dziewczyną, która z kolei zajmuje się żyjącą (psychicznie) w dwóch światach babcią. Ciężko napisać coś więcej bez wdawania się w spoilery, ale styl pisania Małeckiego bardzo przypadł mi do gustu – świetnie budowana historia i fantastyczne opisy / dialogi wciągają i w zasadzie najchętniej ukończyłbym tę książkę za jednym zamachem. Nie sposób nie dostrzec też, że sam autor jest graczem z dobrym gustem – kilka razy wspomina w swojej książce o tytułach takich, jak Dishonored 2, Wiedźmin czy Hellblade, w które zagrywają się jego bohaterowie.

• Patryk "Juve" Jankowski:

Odkryłem kilka wybitnych soundtracków z filmów. Ostatnio katuję ten z Blade Runnera 2049. Wybitny, w ogóle jak cały film, który jest nie tylko seansem, a przeżyciem metafizycznym. Ponadto zasłuchuję się w relaksacyjne kompilacje z Resident Evil. Spróbujcie wyszukać kawałki takie jak Serenity, Lahryma czy chociażby przeszywające duszę Nothing More to do Here. Mistrzostwo świata w kategorii muzyki z gier wideo.

Zacząłem także interesować się car detailingiem. Czytam o tym procesie, oglądam tutoriale i zaczynam zamawiać i kompletować sprzęt oraz środki czyszczące. Nie posiadam luksus garażu, ale mam podwórze, które na początek wystarczy, aby nauczyć się tego fachu i amatorsko z niego korzystać. Należy się rozwijać, a i nasze sportowe fury - moje i kumpli - będą czyściochami.

• Mateusz "Materdea" Trochonowicz:

Nie będzie zaskoczeniem, jeżeli napiszę o Jesus Is King, najnowszym albumie studyjnym Kany’ego Westa. Wielce oczekiwana płyta amerykańskiego rapera, który w ostatnich latach miał (nie)przyjemność w nieskończoność poprawiania swoich kawałków, przez co kolejne premiery (najpierw Yandhi, potem wydane w końcu Jesus Is King) obsuwały się miesiąc po miesiącu. Finalnie JIK ujrzał światło dzienne, Yandhi zaś przepadło w niebycie.

Choć plotkowało się na temat tego, że Jesus Is King będzie płytą w klimacie gospel, to jednak Kanye nieco spuścił z tonu. JIK finalnie jest płytą przepełnioną miłością do Boga oraz akcentów związanych z życiem rapera – wypadku samochodowego z 2003 roku, otrzymania życia na nowo, popularnych w Stanach Sunday Services (spotkań o charakterze religijnym z muzyką, śpiewem i tańcem), a także wątkami rodzinnymi.

• Marcin "Bigboy177" Trela:

Książek czasu nie mam czytać, ale muzyka zawsze jakaś wskoczy, choćby do poduszki. Przez kilka ostatnich tygodni bez przerwy katuję wszystkie znane mi albumy Pretty Maids, bo pod koniec bieżącego tygodnia do sprzedaży trafi najnowszy, Undress your Madness - liczę na to, że krążek będzie co najmniej tak dobry, jak 3 ostatnie.

Ponadto przesłuchuję ostatni album Avanatasia, Ghostlights, który zadebiutował trzy lata temu, a z którym jakoś nie mogłem się do tej pory zapoznać. Żałuję tego bardzo, bo kawałki na nim zacne. W międzyczasie zaznajamiam się krążkiem Walk the Sky od Alter Bridge oraz cieszę uszy ostatnim dziełem Dream Theater, Distance Over Time - chyba nigdy nie będę miał go dość!