Call of Juarez: Więzy Krwi: Polski produkt jest wręcz przepełniony walką i strzelaniem, które tak na marginesie wypadają wspaniale. Każdy z głównych bohaterów stosuje nieco inny zestaw broni. Jeden z braci potrafi np. używać dwóch rewolwerów jednocześnie i rzucać w stronę przeciwników dynamit. Drugi z kolei może wyposażyć się w łuk i noże do miotania. Co jednak ciekawe, po podejściu na odpowiednią odległość od przeciwników włącza się coś w rodzaju automatycznego namierzania. Dzięki niemu nasza celność jest znacznie lepsza. Bardzo przypadło mi też do gustu korzystanie z łuku. Czas wówczas na chwilę spowalniał, dzięki czemu znacznie łatwiejsze było celowanie. Jedna strzała wystarczy by powalić większość oponentów. Niczego sobie okazał się także innowacyjny system korzystania z zasłon, zdecydowanie przydatny w obliczu przewagi liczebnej oponentów.

Damnation: Walka to raczej monotonne i sztampowe oddawanie strzałów. Gra pozbawiona jest widowiskowej akcji, a eliminowanie kolejnych oponentów nie wymaga zbyt dużych umiejętności. Nie ma także w tym wszystkim jakiegokolwiek urozmaicenia. Zabrakło systemu auto namierzania, który w przypadku tej produkcji byłby bardzo wskazany, nie zaimplementowano również zasłon, ani nie wzbogacono naszego podwładnego o ruchy, które umożliwiłyby jakieś sensowne chowanie się przed strzałami wroga. Oprócz samego motywu walki, w Damnation znajdziemy wiele typowo zręcznościowych miejsc rodem z Tomb Raidera, jednak skakanie prędko robi się nużące.