Uncharted: Zaginione Dziedzictwo (PS4)

Dodatek przyjemny jak sama podstawka. Można nie lubić głównych bohaterek, ale grało się bardzo dobrze, a fabuła jak zawsze wciągnęła do samego końca.

Jak w każdej poprzedniej części tak i tu zrobiło na mnie ogromne wrażenie przywiązanie do detali. Wiem, że to ten sam silnik jak w czwórce i te same mechaniki tylko z innymi skórkami, ale naprawdę świetnie się to ogląda.

Uncharted bez Nathana Drake'a? Kiedyś było to może nie do pomyślenia, ale skoro czwórka zakończyła historię uroczego awanturnika, Naughty Dog podjęło słuszną decyzję - zamiast doić dalej dolary za pomocą jakiegoś prequela, stworzyło dodatek z Chloe Frazer w głównej roli. Ponętka brunetka z brytyjskim akcentem (i choćby tylko dla niego nie byłbym w stanie grać z rodzimym dubbingiem) przegrała walkę o serce bardziej przebojowego z braci, ale zamiast użalać się nad sobą, wolała pójść śladami Nathana, dokoptowując sobie do współpracy Nadine Ross, którą poznaliśmy w Uncharted 4. Razem szukają zaginionego miasta w Indiach oraz ukrytego w nim artefaktu. Z racji urody, zręczności i talentu do wpadania w kłopoty, Zaginione Dziedzictwo mocno zalatuje ostatnimi Tomb Raiderami. Znajdzie się tutaj sporo, choć dosyć prostych, zagadek, trochę strzelania, choć bez jojczenia od ciągłego odnoszenia obrażeń, jak to było w przypadku Croftówny. Starczyło mi tego na nieco ponad 7h, a w tym sporo czasu spędziłem na dużej, otwartej mapie, upchanej nie tylko skarbami-znajdźkami typowymi dla serii, ale także pobocznym questem związanym z pewną błyskotką, która mocno ułatwia wywęszenie ich po kątach map.

A te są jak zwykle dla ND przepiękne, aż kipiące detalami, choć daje się odczuć pewien recykling pomysłów z Uncharted 4 - dodatek nie wnosi praktycznie żadnych istotnych nowości. Mimo to cykałem screenshoty jak szalony, bo to się po prostu cudownie ogląda - nawet sama bohaterka czasem strzeli fotę swoją Xperią (bo oczywiście Sony musi skorzystać z "darmowej" reklamy). To wspaniały film akcji, choć z wyjątkowo głupią tym razem historią, ratowaną przez trochę mniej sztampowy czarny charakter, niż zwykle. Przez większość czasu Chloe towarzyszy sterowana przez AI Nadine - łatwo uwierzyć, że to żywy gracz, bo świetnie się zachowuje podczas walki, nie blokuje przejść, a dodatkowo sama podstawia samochód, by oszczędzić bezsensownego łażenia. Relacja głównych bohaterek ewoluuje, często ze sobą rozmawiają i nierzadko się sprzeczają, ale koniec końców to bardzo pozytywne postacie.

I tak kończę przygodę z serią - może kiedyś jeszcze nadrobię Złotą Otchłań na PSV, ale póki co się na to nie zanosi. W każdym razie cieszę się, że nawet w tej generacji, która stała DLC i mikrotransakcjami, ktoś wciąż tworzy porządne, duże dodatki, a nie tylko skórki dla postaci czy pukawek.