Pierwsza część serii Phantasmagoria mimo, że nie dostała najwyższych notowań od graczy i recenzentów, na zawsze zostanie zapamiętana jako pewien przełom w branży.
To wszystko na pewno nie dzięki samej fabule, która jest wybitnie nieskomplikowana. Adrienne i Don, szczęśliwe małżeństwo, wprowadzają się do wiktoriańskiej posiadłości. Jak już się domyślacie, dom ten jest nawiedzony. W przeszłości należał do niezwykle utalentowanego iluzjonisty, a poszczególne pokoje w budynku mają swoją długą i niemiłą historię. Bohaterka, którą będziesz sterować to po prostu wścibska baba i niewiele czasu po wprowadzeniu upływa, żeby dokładnie przebadała każdy z pokoi. Wdepnęła jednak w przysłowiowe gówno i z czasem niewinne bieganie po lokalu przeradza się w walkę o własne życie.
Całość jest podzielona na 7 krótkich rozdziałów i obcowanie z tytułem kończy się dość raptownie. Każdy z epizodów można bezpośrednio odpalić z dowolnej płyty, których jest odpowiednio siedem. Kto chce, ma możliwość „przeskoczenia” dalej, bez przechodzenia poprzedniego, jednak bez tego nie zrozumie co jest grane, choć wszystko jest do bólu przewidywalne.
Co więc zajmuje tą ogromną dostępną przestrzeń dyskową? Ano rewolucyjne w latach 1995-1998 zastosowanie interaktywnego filmu, czyli odtwarzanych sekwencji filmowych z udziałem prawdziwych aktorów, po wykonaniu odpowiedniej czynności.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler