Mateusz "Materdea" Trochonowicz
Assassin's Creed: Odyssey to kolejna część serii przygodowych gier akcji z elementami RPG produkowanych przez firmę Ubisoft. Akcja Odyssey rozgrywa się w starożytnej Grecji przed wydarzeniami z poprzedniej odsłony, Origins. Ponownie mamy nastawienie na swobodną eksplorację otwartego świata, poznawanie meandrów fabularnych (w tym historii ukrytego ostrza) oraz zdobywanie coraz lepszego wyposażenia.
Assassin's Creed: Odyssey pozwoli wcieli się w jedną z dwóch postaci - spartanina Alexiosa lub jego żeńską wersję, Kassandrę. Wybór dokonywany na początku przygody nie ma większego znaczenia poza wyglądem i inną tonacją głosu. Historia rozpoczyna się w roku 430 przed Chrystusem, zaś my jesteśmy w przededniu wojny peloponeskiej.
Z racji tego producenci z Ubisoftu zdecydowali się na wprowadzenie rozbudowanego modelu starć ateńsko-spartańskich, opowiadając gracza oczywiście za drugą stroną przewodzącą Związkowi Peloponeskiemu. W tym celu niszczenie ateńskich fortyfikacji i pokonywanie ich w specjalnych bitwach (do 150 żołnierzy na raz!) będzie obniżało ich współczynnik "narodowości", co ma przechylać szalę zwycięstwa na naszą stronę.
Rozgrywka Odyssey kontynuuje narzucone przez Origins schematy, przy jednoczesnym rozszerzeniu warstwy RPG-owej. Oprócz zdobywania punktów doświadczenia i rozwijania umiejętności na jednym z trzech drzewek - jako wojownik, łucznik lub skrytobójca - doszła kwestia wyborów moralnych oraz decydowania o kwestiach, które wypowiada postać! Zmodyfikowano również system walki, z którego pozbyto się bloków, zastępując pchnięciami pozwalającymi dynamiczniej wyprowadzać kontrataki.
Cały czas skupiamy się eksploracji otwartego świata, poznawaniu fabuły, a także wykonywania opcjonalnych aktywności pobocznych. Producenci w tej części podtrzymali decyzję o likwidacji charakterystycznych dla cyklu wież, które pozwalały na odblokowywanie widoku na mapie kolejnych połaci eksplorowanego terytorium - teraz lokacje na mapie odkrywają się przed nami, kiedy je po prostu odwiedzimy.
Alexios i Kassandra z racji iż nie są pełnoprawnymi asasynami, to nie posiadają sztandarowego wzroku orła - umiejętności, pozwalającej na "prześwietlanie" ścian budynków i lokalizowanie przeciwników. W Odyssey bohater/ka korzysta z usług również orła, jednak prawdziwego, zowiącego się Senu. Z lotu ptaka podświetlamy np. skarby do odnalezienia lub inne, kluczowe przedmioty.
W Odyssey wzorem Assassin's Creed IV: Black Flag dostępny jest rozbudowany moduł morski - w jego ramach posiadamy własny, w pełni możliwy do modyfikacji i ulepszeń, statek, a także prowadzimy bitwy morskie, rabując inne statki z surowców oraz załogi!
Nie ukrywam, że zeszłoroczne Assassin’s Creed: Origins bardzo przypadło mi do gustu. Nie był to projekt idealny, ale grało mi się w niego z ogromną przyjemnością, a ponadto deweloperzy całkiem s...
. Niestety jest to historia "na raz" ponieważ myślę, że nic Nas więcej w tej grze nie zaskoczy. Spójnie poprowadzone 3 historie (odyseje), które są mega ciekawe i pozwalają poznać masę ciekawych postaci, lecz niestety, z większością przeprowadzamy dość drętwe dialogi... Za dzieciaka interesowałem się trochę mitologią i miło było doświadczyć wizji innych ludzi (twórców) w tym temacie 
. Seria od zawsze miała w sobie elementy "magiczne", czyli w tym przypadku artefakty. W tej odsłonie zostało to przeniesione na zupełnie inny, wyższy poziom. Nie będę tutaj spojlerował, ale miałem niemałe zdziwko gdy doszło do pierwszej konfrontacji o ten przedmiot . Świat ciekawy, jak wspomniałem- bardziej magiczny, wypchany tym co Origins, ale co do aktywności pobocznych to muszą się bardziej przyjrzeć Wiedźminowi . Misje niezwiązane z fabułą są po prostu nijakie, nie wiąże się z nimi żadna historia, no może poza małymi wyjątkami. 
często wyglądało to jak zabawa w Rengara (postaci z Lol'a), czyli chowałeś się do krzaków gdzie po chwili mogłeś skoczyć na każdego, i tak w kółko... . Osobićie bardziej podobała mi się pustynia z Origins. Dźwiękowo również jest okej, nie ma się do czego przyczepić. . Zdecydowanie polecam! 
I dostałem dwa takie zadania pod rząd. System walki też przez wspomniane przyśpieszone animacji wydaje się pokraczny. Naparzanka rodem z drugiego Risena 2, totalnie nie czuć feelingu i siły ciosów. Zabawnie wygląda też pozyskiwanie przybocznego na statek. Walisz takiego w łeb, gdy się ocknie pomagasz mu się podnieść i jest już twój. 
Pomimo jak już dużo osób wspomniało, niezbyt porywających misji pobocznych, wciągnęła mnie tak, że spędziłam przy niej 80 godzin. Uważam, że jest to bardzo dobry wynik, bo zazwyczaj większość gier mnie nudzi i przechodzę tylko wątek główny, a tutaj mimo wszystko mitologia, ciekawe postacie i całokształt sprawiły, że wciągnął mnie ten świat na długie godziny. 
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler