Ileż to prób dorównania – kultowemu już – Minecraftowi widzieliśmy w branży gier wideo. Być może jest przynajmniej kilka tytułów, o których zjadacz chleba jeszcze nie słyszał, a krążą gdzieś w przestworzach internetu. Dziś chciałbym przybliżyć Wam jedną z takich produkcji, która – najpewniej – powstała na fali popularności życiowego dzieła szwedzkiego Mojang – Crea.



I niestety, nie będą to superlatywy. Choć tekst ten różni się nieco od klasycznego „Indyka”, bo tym razem mamy na warsztacie przedpremierową wersję gry, niemniej jednak pewne zwiastuny już teraz pozwalają wyrokować na niekorzyść. Fakt, Crea przypomina Minecrafta, choć bliżej jej do Terrari – zarówno pod względem mechaniki, jak i oprawy graficznej.

Teraz możemy wysnuć bardzo łatwy wniosek. Skoro Terraria również powstała pod wpływem popularności tytułu Szwedów, a w kilku kwestiach wprowadza pewne nowości oraz pozwala na nieco odmienny pogląd, to Crea – która jest niemal kopią produktu studia Re-Logic – nie jest ani innowacyjna, ani tym bardzie rewolucyjna, a momentami nudząca i pozbawiona wielu istotnych „ficzerów”. Wczesny dostęp ma swoje plusy, ale i minusy.

Do czynienia mamy z losowo generowanym światem i samotnym protagonistą – bez imienia, bez przeszłości, bez bliskich. No dobra, imię określamy mu zaraz po nazwaniu naszego świata. Lądujemy w dwuwymiarowym otoczeniu i… kopiemy. Eksplorujemy, badamy i walczymy z wrogo nastawionymi zwierzętami.



Schemat rozgrywki jest generalnie jeden i ten sam dla gier tego typu. Możemy przeszukiwać jaskinie, kopać gargantuiczne dziury w ziemi, ale także wędrować i odkrywać nowe lokacje. Kiedy tak zatracimy się w pokonywaniu kolejnych kilometrów, otoczenie będzie ulegało zmianie. I tak z tradycyjnego lasu dotrzemy do parnej i wilgotnej dżungli, by następnie odwiedzić pustynię oraz krainę skutą lodem. Do tego każdorazowo zmienia się motyw muzyczny, który jest niezwykle klimatyczny i pomaga zrelaksować się, odciąć i maksymalnie poświęcić zdobywaniu surowców. To trzeba przyznać na plus Crea, bo oprawa muzyczna świetnie spełnia swoją rolę.

Niemniej jednak ponad to, co mogliśmy ujrzeć przy okazji wspomnianego Minecrafta, Terrari czy też Starbounda (produkcja Siege Games również nawiązuje do tego tytułu), CreaBattlefield i Call of Duty też ciągle powtarzają utarte schematy. Ale gry jedno dzieło jest tak podobne do drugiego, szczególnie pod względem oprawy graficzne, nie można nie zwrócić na to uwagi.



Mówiłem dużo na temat co jest dublowane, czego nie ma, a nie ująłem, co faktycznie jest. Ze zdobywanych minerałów tworzymy nowe przedmioty, by w efekcie końcowym móc zbudować sobie np. mały domek ze wszystkimi wygodami, a nawet willę. Pod tym względem nie ogranicza nas absolutnie nic – im więcej czasu poświęcamy rozgrywce, tym większe i ładniejsze cuda możemy stworzyć. Walcząc z oponentami, a nawet bossami (większe i agresywniejsze istoty), zdobywamy punkty doświadczenia, jednocześnie levelując postać, zaś im więcej paramy się w danym fechtunku (np. górnictwo) tym wbijamy więcej doświadczenia, mogąc dzięki temu szybciej i łatwiej kupować perki dla tej konkretnej specjalizacji (coś, co mogliśmy ujrzeć np. w Skyrimie).



Crea, choć niewyróżniająca się na pierwszy rzut oka, po zaimplementowaniu tego, co deweloperzy mają w planach (m.in. Steam Workshop, grafting, podziemia oraz więcej zawartości), może przemienić się w urodziwego łabędzia. Znacie tę baśń, prawda?