Przy okazji zasad dobrego wychowania bardzo dużo mówi się o gościnności. Otwartość w stosunku do gości jest cechą bardzo mile widzianą, a niezliczone dzieła kultury dały nam przykład tego, jak ważne było i nadal jest należyte traktowanie wizytatorów. Jednakże, jak ilustruje to Dungeon of the Endless, czasami warto nagiąć nieco zasady i, zamiast chlebem i solą, witać ich serią z blastera.



Nieskończone korytarze
Jak się okazuje, będziemy tak czynić niezwykle często. Dzieło Aplitude Studios to cRPG wpisujący się w nowy trend czerpania garściami z klasycznych gier roguelike, co sprawia, iż śmierć jest permanentna, a rozgrywka oparta na losowo generowanych lochach. Choć nie brzmi to zbyt zachęcająco, produkcja posiada bardzo ważną cechę, pozwalającą jej się wybić z zalewu podobnych: złożoność.

Nasz statek kosmiczny zostaje zestrzelony i tylko jednej kapsule ratunkowej udaje się dotrzeć do powierzchni najbliższej planety. W sile dwóch losowych bohaterów zmuszeni jesteśmy zacząć eksplorować nieznany ląd. Ostatnie określenie warto wypunktować, gdyż, jak wspomniałem, losowość gra tu niezwykle istotną rolę. Za każdym razem otrzymujemy innych bohaterów, inny rozkład pomieszczeń, a także inną ich zawartość. Właśnie wnętrza lokacji pozostają najistotniejszym elementem, przez co z pozoru zwykła czynność, jaką jest otworzenie drzwi, tutaj musi być podparta skrupulatnie ułożonym planem.

W jednych pokojach znajdziemy dodatkowe surowce, a także plany nowych urządzeń. Zasobów docelowo ma być cztery (przemysł, żywność, nauka, pył), choć w aktualnej wersji alpha brakuje elementu oświaty. Każdy z nich jest generowany przez otwieranie kolejnych drzwi, ale przychód można zwiększyć dzięki budowie specjalnych maszyn. Niektóre pomieszczenia posiadają odpowiednie miejsca, gdzie można zamontować generatory przemysłu oraz żywności. Ważna jest ich ochrona, dlatego mniejsze pola pozwalają na budowę wieżyczek obronnych, a również specjalnych budowli wpływających na wrogów bądź bohaterów (spowalniają oponentów, leczą naszą drużynę itp.). Każde ustrojstwo potrzebuje zasilania, a to swoje źródło posiada w krysztale znajdującym się w kapsule ratunkowej. Kolejne wnętrza można zaopatrzyć w energię elektryczną, gdy graniczą z oświetlonymi już pokojami oraz gdy posiadamy odpowiednią ilość pyłu - dla jednego pokoju to koszt dziesięciu jednostek.



W innych pomieszczeniach spotkać można handlarza albo gotowego do rekrutacji herosa. Każdemu z nich za swoje usługi płacimy jedzeniem, przydającym się jednocześnie do leczenie wojaków w czasie walki. Co więcej, podniesienie każdej z szeregu statystyk wymaga znowuż uszczuplenia zasobów żywności. Opisujące bohaterów tabelki są znacząco zróżnicowane, bo i jest kilka typów avatarów. Od tych wyposażonych w blaster, przez miłośników miecza i inżynieryjnych wirtuozów, aż na opancerzonych po zęby tankach kończąc. Dodając do tego całą masę znajdowanego i kupowanego ekwipunku, a także dodatkowe umiejętności, zarządzanie tym wydaje się wymagać dobrego refleksu. Takiemu wymaganiu zapobiega aktywna pauza, jak i ograniczona sterowność. Poruszanie postaciami sprowadza się do wskazywania odpowiedniego pokoju i używania ich specjalnych zdolności.