Tyranny charakteryzuje nietuzinkowy model reputacji. Po prawdzie rzekłszy, nie ma tutaj decyzji typowo dobrych i typowo złych – wybieramy między mniejszym, a większym złem. To, czy „przyjaźnie” (czytaj: bez rozlewu krwi) załatwimy sprawy z daną frakcją (ale również z Archontami oraz towarzyszami), czy raczej będziemy zmuszeni siłą przeforsować własną wizję konkretnej kwestii zależy od tego, jak układały się nasze relacje.

A wpływ na nie ma dosłownie wszystko! Począwszy od wypowiedzenia kwestii nieprzychylnej dla danej postaci/grupy, którą reprezentuje, przez konkretne działanie (np. odmówienie pomocy uratowania członka Gildii Magów), kończąc na – chociażby – pominięciu jakiegoś aspektu w trakcie samej rozmowy, czym również możemy zdenerwować rozmówcę.

Na szczęście oprócz wymienionego wyżej modelu, sam system dialogów oparty został również na naszych spersonalizowanych cechach typowych dla każdego „rolpleja” – zręczność, inteligencja, atletyka. Dzięki odpowiednio rozdanym punktom umiejętności możemy w większości przypadków dojść do identycznych dróg rozegrania danej rozmowy, jak gdybyśmy byli na odpowiednio „wysokich” lub „niskich” relacjach z daną frakcją. Wpływ na to mają również sam archetyp kontrolowanego bohatera określany na etapie tworzenia go, taki jak „czeladnik”, „syn szlachcica” itd.

Korzyści płynące zarówno z kompletnej wrogości lub „przyjaźni” są wymierne również  pod względem zdobywanych umiejętności. Na obu etapach „znajomości” dostajemy najpierw pasywnego skilla, zaś na samym końcu aktywnego, które faktycznie może wpływać na przebieg bitew.