Gameplay to perfekcyjne połączenie elementów eksploracyjnych, wspinaczkowych, strzelanin, skradania się oraz rozwiązywania zagadek, czyli tego wszystkiego co pozwala poczuć się współczesnym Indianą Jonesem. Wszystko to jest wymieszane w perfekcyjnych proporcjach. Widać w U4 sporo naleciałości The Last of Us, eksploracji poświęcono więcej miejsca niż w poprzednich częściach, które kładły zdecydowanie większy nacisk na akcję. Dzięki temu A Thief's End nabiera nieco nostalgicznego klimatu oraz większej głębi.
Można by napisać, że fabuła jest klasyczna dla serii Uncharted: mamy Nathana, mamy skarb, mamy również głównego złego z własną armią, którą to wybijamy niemal do nogi w ciągu całej przygody. Jednak byłoby to zbyt duże uproszczenie, krzywdzące dla tej wspaniałej produkcji, bo jeśli przymknie się oko na tą konwencję to otrzymujemy świetnie i efektownie opowiedzianą historię o skarbie piratów, w której uczestniczy się z zapartym tchem. Sporo tutaj naprawdę widowiskowych scen akcji, których pozazdrościć może niejeden hollywoodzki film. Ponadto po raz pierwszy w serii tak wyraźnie są zaznaczone relacje Nathana z innymi postaciami. Sam bohater przechodzi też wyraźną przemianę.
Oprawa graficzna jest prześliczna i jest to póki co najładniejsza gra dostępna na PS4. Zapierające dech w piersiach widoczki, dość rozległe, jak na liniową grę akcji, mapy, ogromne przywiązanie do szczegółów, fenomenalne animacje... Prawdziwy majstersztyk.
Jedyne do czego mogę mieć większe zastrzeżenia to niektóre etapy strzelankowe, które są zdecydowanie przegięte, zwłaszcza te pod koniec. Zewsząd lecą granaty, pociski RPG, dziesiątki przeciwników idą na nas z każdej strony i są w stanie przyjąć na głowę magazynek ołowiu. Niby taka jest konwencja serii Uncharted, która miejscami bywa efektowna, często również efekciarstwa. Mimo to czasem bywa to komiczne, miejscami frustrujące, kiedy trzeba uwijać się jak w ukropie by nie zginąć. Również podczas takich strzelanin ciężko jest zapanować nad postacią i nie zawsze robi ona to co chcemy. Często zdarzało się, że ginąłem, bo Nathan przykleił się do osłony z nieodpowiedniej strony albo nie złapał się jakiejś krawędzi. O ile podczas wolnej eksploracji wspinaczka działa bez zarzutu, tak podczas strzelanin zdarza się, że coś nie zagra. Myślę, że to jedyna kwestia do której mogę się przyczepić, bo reszta wykonana jest w iście mistrzowskim stylu.
Uncharted 4 to przygoda do której z pewnością wrócę nie raz i nie dwa.