Gra ma bardzo sympatyczną zarówno grafikę, jak i oprawę muzyczną. Pokryta mgłą kraina wabi tajemniczością. Bardzo miłą niespodzianką było dla mnie spotkanie tak wielu postaci znanych mi z legend, których nie można spotkać w innych grach (poza Wiedźminem). Nawet literatura jest dosyć skąpa w tym temacie, dostępna i znana jest bardziej mitologia grecka niż rodzima. Podoba mi się opis spotkań tajemniczych istot w formie literackiej, zamiast dosłowności i epatowania krwią/zabijaniem/ wbijaniem miecza i dociskaniem go w brzuchu ofiary. Ble, no nie. Tego zrobiło się za dużo. Niedopowiedzenia dodają grze tajemniczego klimatu, a autorom pozwalają zaoszczędzić na grafice. Karta z pięknym rysunkiem fantasy i literacki opis sytuacji/ zadania to dla mnie ogromny plus gry. 

Bardzo ładnie dopracowane karty postaci/ szkice.  Okazuje się, że rysunek może bardziej działać na wyobraźnię, niż wypracowany graficznie trójwymiarowy bohater. To już nie tylko rozwiązanie graficzne, ale tworzenie pół-baśniowego klimatu. Jak z książki fantasy. 

Lubię to, że podczas rozgrywki jestem zaskakiwana. Że gra mi się nie nudzi, jak w przypadku innych, (Settlers, Villagers) gdzie rozbudowuję osadę, i jak postawię studnię, to mogę postawić browar, itd.... A jak na mnie napadną i mnie podpalą, buduję od początku. Niewiele więcej może się zdarzyć. 

Tu osada osadą, ale oprócz widocznych wrogów mamy niespodziewane zdarzenia, jak kataklizmy w wiosce, wizytę Mary, z którą tylko wiedźma może sobie poradzić, albo porwie nam dziecko (a te niby się w grze znajduje na polach kabaczków, ale coś na moich polach nie znajdują). Podczas normalnej rozgrywki turowej, gdzie moja grupa podróżników na przejść 5 pól, nagle na 3 polu gromada wpada w dziurę....  Wcześniej tej dziury tam nie było! A w dziurze trzeba zdecydować: wybierasz tunel na lewo, czy na prawo...

Ogółem gra relaksacyjna, wciągająca, klasyczna walka ze złem, ale bez tryskania krwią na ekran. Słowiańskie imiona dodają uroku, muzyka klimatyczna, ale pozbawiona napięcia. Świetny relaks na wiele godzin.