BioShock: Infinite - Burial at Sea Episode 2 (XBOX 360)

ObserwujMam (1)Gram (0)Ukończone (1)Kupię (0)

BioShock: Infinite - Burial at Sea Episode 2 (XBOX 360) - recenzja gry


@ 27.03.2014, 21:40
Marcin "bigboy177" Trela
Czasem coś piszę, czasem programuję, czasem projektuję, czasem robię PR, a czasem marketing... wszystko to, czego wymaga sytuacja. Uwielbiam gry, nie cierpię briefów reklamowych!

BioShock Infinite był świetną grą. Bawiłem się wyśmienicie i choć klimatem ustępowała ona genialnej pierwszej odsłonie trylogii, to nie sposób było nie spędzić przy niej kilkunastu, wypełnionych rozrywką godzin.

BioShock Infinite był świetną grą. Bawiłem się wyśmienicie i choć klimatem ustępowała ona genialnej pierwszej odsłonie trylogii, to nie sposób było nie spędzić przy niej kilkunastu, wypełnionych rozrywką godzin. Czas ten został odrobinę wydłużony dzięki fabularnemu rozszerzeniu, zatytułowanemu Burial At Sea. Dodatek podzielony został na dwa epizody, z czego pierwszy dostaliśmy w listopadzie ubiegłego roku, a drugi kilka dni temu. Ich zadaniem jest zamknięcie opowieści przygotowanej przez Kena Levine’a. Czy udało się je spełnić? Zdecydowanie tak!

Jako że nie chciałbym nikomu psuć rozgrywki, to niuanse fabularne pozostawię bez komentarza. Napomknę jedynie tyle, że głównym bohaterem drugiego epizodu jest Elizabeth, co oczywiście wpływa na sposób w jaki przebiega zabawa. Nie mowy o tym, żeby biegać po przygotowanych przez deweloperów lokacjach i ubijać przeciwników. Protagonistka jest raczej kruchej budowy i szybko kończy w plastikowym worku jeśli nie jesteśmy ostrożni. Jak więc grać?

BioShock: Infinite - Burial at Sea Episode 2 (XBOX 360)

Zasadniczym sposobem przechodzenia poszczególnych poziomów jest skradanie się. Elizabeth potrafi stąpać po cichu, a jeśli dodatkowo przykucnie staje się praktycznie niewidoczna i niesłyszalna dla szalejących po okolicy splicerów. Teraz wypada powoli iść w stronę miejsc, w których mamy coś do zrobienia, okazyjnie korzystając z haka (tego, którym można też przyczepiać się do specjalnych, podwieszonych pod sufitem, uchwytów), jakiejś broni oraz plazmidów. Chyba nie wyobrażaliście sobie, że ich tutaj nie będzie, prawda? Elizabeth z wszystkiego robi użytek, a to że na mniejszą skalę niż Booker, jest już nieistotne.

Pierwszym środkiem perswazji jest wspomniany hak. Jako że protagonistka jest dość słaba nie ma mowy o tym, aby ubijać oponentów w otwartej walce. Jeśli chcemy kogoś znokautować, to jedynym wyjściem jest podejście go od tyłu i przywalenie w łeb, pisząc kolokwialnie. Jeśli przez przypadek sprawimy, że przeciwnik się odwróci i zda sprawę z naszej obecności, hakiem możemy go jedynie na chwilę powalić na ziemię, zyskując moment potrzebny do ucieczki. Czasem takowa jest niezbędna, ale często da się też wyjść z opresji dzięki dodatkowemu wyposażeniu.

Elizabeth przy sobie ciągle trzyma kilka rodzajów broni oraz 4 plazmidy. Choć amunicji jest bardzo mało, a na konkretne zakupy nas nie stać, warto oszczędzać każdy nabój. Jeśli jednak zachodzi potrzeba, nic nie staje na przeszkodzie, aby chwycić za spluwę i wypalić kilka razy. Broń występuje w kilku odmianach. Podstawową jest pistolet, ale mamy też shotgun, jakiś emiter mikrofal oraz kuszę, do której zamontować można trzy rodzaje bełt: usypiające, robiące hałas oraz wypełnione gazem.

Prócz zwykłych giwer, mamy też wspomniane wcześniej plazmidy. Ze względu na to, że Elizabeth stosuje taktykę walki w ostateczności, Plazmidy także takiemu podejściu służą. Do wyboru mamy cztery „moce”. Pierwsza to możliwość przejmowania kontroli nad przeciwnikami oraz wszelkiego rodzaju machinami. Jest ona przydatna np. do tego, aby rzucić „urok” na wędrującego w okolicy Big Daddy’ego i zrobić z niego osobistego ochroniarza. Druga umiejętność związana jest z mrozem. Z jej pomocą da się na chwilę zatrzymać oponenta, a następnie roztrzaskać go na drobny mak, z użyciem jakiejś broni. Trzecia zdolność to znikanie, tudzież zerkanie przez ściany, celem wybadania gdzie znajdują się pobliscy przeciwnicy. Czwarty i ostatni plazmid tworzy natomiast swego rodzaju barierę, pole siłowe, które jest w stanie wychwycić wszystkie wystrzelone w naszym kierunku pociski i przekazać je Elizabeth. Stanowi to wyśmienity sposób na uzupełnianie zasobów amunicji. Jedyny problem w tym, że Eve – substancja napędzająca nasze zdolności – także jest w deficycie i nie sposób „czarować” na każdym kroku.

BioShock: Infinite - Burial at Sea Episode 2 (XBOX 360)

Wszystkie główne aspekty dodatku mamy już za sobą. Reszta to „stare”, dobre BioShock. Rapture wygląda fantastycznie, przeciwnicy również, a muzyka i efekty specjalne dopełniają całości, budując odpowiedni klimat. Ten występuje aż do samego końca, który następuje mniej więcej po 3-4 godzinach grania, zależnych od tego, czy eksplorujemy świat czy nie. Finał, choć fantastycznie łączy serię w całość, pozostawia pewien niedosyt. Jaki? Dlaczego? Tego musicie się dowiedzieć na własną rękę, nie zamierzam bowiem niczego spoilować.

Na koniec podstawowe pytanie – kupić, czy nie? Odpowiedź w tym przypadku jest jedna. Jeśli podobało Wam się Infinite, jeśli BioShock oczarował Was swoją unikatowością, to kupić musicie - nie ma innego wyjścia. Przed Wami idealne zwieńczenie prawie bezbłędnie zrealizowanej sagi. Aż trochę smutno się robi na myśl, że twórcy gry, studio Irrational, już nie istnieją. Chociaż z drugiej strony, czy nie zostało tu już opowiedziane wszystko? Każda kolejna produkcja mogłaby stanowić zwykły skok na kasę, może zatem dobrze, że ani do Rapture, ani do Columbii już nie wrócimy?


Długość gry wg redakcji:
4h
Długość gry wg czytelników:
4h 34min

oceny graczy
Genialna Grafika:
Nadal bardzo wysoki poziom. Niektóre miejsca straszą jednak makabrycznymi teksturami.
Genialny Dźwięk:
Idealny - żadnych zastrzeżeń nie mam!
Genialna Grywalność:
Nieco mniej strzelania, ale i tak fantastycznie się grało.
Genialne Pomysł i założenia:
Idealne zwieńczenie trylogii.
Dobra Interakcja i fizyka:
Fizyka, jak zwykle, dość skromna. Tyle, że splicerów można podejść na wiele sposobów.
Słowo na koniec:
Drugi epizod Burial at Sea pozostawia niedosyt, bo jest świadomość, że to koniec. Z drugiej jednak strony, lepszego zakończenia nie sposób było wymyślić. Levinowi należą się brawa!
Werdykt - Genialna gra!
Screeny z BioShock: Infinite - Burial at Sea Episode 2 (XBOX 360)
Dodaj Odpowiedź
Komentarze (15 najnowszych):
0 kudosIgI123   @   21:56, 27.03.2014
Nie ma opcji, trzeba będzie ograć w końcu Infinite, a tym bardziej te dodatki.
0 kudosFox46   @   12:21, 28.03.2014
Dobrze ze Bioshock się zakończył nie było by sensu ciągnąc tej serii w nieskończoność. Zwłaszcza że z części na część było że tak napisze , coraz to słabiej. Oczekiwania przerastały tą grę.
0 kudosKrru   @   09:35, 30.03.2014
4 godziny grania? Nie za długo, ale nie za krótko. W sam raz. Na pewno kupię. Szczęśliwy
0 kudosMaterdea   @   12:26, 30.03.2014
Cytat: Krru
4 godziny grania? Nie za długo, ale nie za krótko. W sam raz. Na pewno kupię. Szczęśliwy
Dodaj do tego jeszcze pierwszy epizod, bo oba odcinki powinno się brać w jedno.
0 kudosKrru   @   08:26, 31.03.2014
3 godziny (pierwszy epizod) + 4 godziny (drugi epizod) = 7 godzin Dumny
0 kudosfebra1976   @   21:03, 13.04.2014
Tylko ta steam'owa cena, bez promocji nie biorę ;-)
0 kudosAndziorka   @   21:40, 13.04.2014
Najlepiej na allegro poszukaj klucza. Pierwsza część była o wiele niższa niż steamow'a.
Dodaj Odpowiedź