Robot Entertainment to nowe studio, a Orcs Must Die! jest ich pierwszym dziełem. Jednak myli się ten, który twierdzi, że świeżaki nie potrafią upiec niczego smakowitego.
Robot Entertainment to nowe studio, a Orcs Must Die! jest ich pierwszym dziełem. Jednak myli się ten, który twierdzi, że świeżaki nie potrafią upiec niczego smakowitego. W gruncie rzeczy, chłopaki są starymi wyjadaczami, którzy na swoim koncie mają chociażby prace nad Halo Wars czy Age of Emipres, więc o słabej grze w tym przypadku nie było mowy od samego początku.
Fabuła jako taka istnieje, ale jest to tylko zwykły pretekst do wyrżnięcia w pień kolejnych setek orków i innego dziwactwa. Wcielamy się w głupkowatego i z pozoru całkowicie niezdolnego do wielkich czynów maga, a w zasadzie świeżego adepta tej tajemnej sztuki. Orkowie atakują nasze zamczysko, a naszym zadaniem jest nie dopuścić, by do portalu (portali) przedostała się większa grupa zielonej kupy mięsa, ot i cała filozofia. Czasem zdarza się, że naszym oczom ukaże się scenka przerywnikowa, ale gwarantuję, że w tym czasie pójdziecie sobie zrobić kawkę, bo każde odpalenie tej gry, to minimum godzina siedzenia przy konsoli/komputerze, pomimo faktu, że poszczególne układy kończy się w kilka, czasem kilkanaście minut.
Nie tak dawno temu strasznie podniecałem się Toy Soldiers: Cold War i pomimo faktu, że obie gry reprezentują ten sam gatunek (tower defense), to różnią się od siebie diametralnie, ale są niemal równie dobre (z delikatnym puszczeniem oczka w stronę żołnierzyków). Już tłumaczę z czym to się je. Na samym początku każdego levelu dostajemy określoną ilość pieniążków. Patrzymy, jakie typy wrogów będą na nas nacierać i dobieramy odpowiednie pułapki, by jakoś powstrzymywać kolejne fale. Na starcie mamy dostęp tylko do kuszy, miecza, kolców wyskakujących z ziemi, czy smoły, która zwalnia maszkary. Z każdym kolejnym poziomem dostajemy nowe pułapki, moce i narzędzia mordu. Niektóre przydają się w ciasnych korytarzach (ostrza wychodzące ze ściany), inne, gdy po bokach płynie lawa (katapulty), kolejne świetnie spisują się na określone bestie (łucznicy na latające brzydactwo), a jeszcze inne są całkowicie uniwersalne (magmowe podłoże, wspomniane wcześniej kolce, czy strzały). Oprócz tego możemy operować kilkoma czarami (strzelanie kulami ognia czy zamrażanie), no i oczywiście walczyć samemu, co w większości przypadków jest nieuniknione. Plansze skonstruowano w ten sposób, by gracz nie przechodził wszystkiego z marszu. Trzeba poznać bronie, układ pomieszczenia i postacie, z którymi przyjdzie nam walczyć. Bywa, że w niektórych przypadkach należy się trochę bardziej pomęczyć. Nie udało się za pierwszym razem, nie udało za drugim, trzecim, ale za czwartym poszło z górki. Gra jest o tyle fajna, że chwilowe niepowodzenia nie powodują frustracji, a jeszcze bardziej motywują do spięcia pośladów i wzięcia się w garść, w końcu głupie orki nie mogą być lepsze od nas!
Grałem w wersji na PC i powiem jedno - cudo! Gra potrafi wciągnąć, mimo że jest naprawdę prosta. Prosta nie w sensie poziomu trudności, bo czasami powtarzałem poziom po kilka razy, ale prosta w sensie rozgrywki. Ot stawiamy pułapki na kolejne fale orków. Niby nic nadzwyczajnego, ale naprawdę cieszy. Do tego możliwość sterowania naszym magiem sprawia,że gra się wybornie. Polecam każdemu, kto lubi sieczkę i dużo myśleć
Zwykła, niezobowiązująca sieczka z niezbyt wygórowanym systemem walki, a do tego bez fabuły? Nie, dziękuję, postoję, nawet, jeśli mógłbym pomordować sobie setki orków.
System walki jest prosty jak budowa cepa, ale nie znaczy, że jest lekko, czasami trzeba podchodzić do niektórych układów po kilka razy. Eeeee tam, to jest świetna gra i tyle
Trudno jest jak się przejdzie całą grę i zaczyna się od początku. Odrazu zostajesz wrzucony w wir walki bez czasu na przygotowanie. Wtedy gra staje się naprawdę trudna
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler