W czasach, kiedy Tony Hawk sygnował najlepsze gry traktujące o jeździe na deskorolce, nikomu nawet nie przyszło na myśl, że może powstać produkcja, która zdegraduje kultową serię. A jednak we wrześniu 2007 roku w studiu Black Box powstał Skate, który był przełomem dla branży elektronicznej rozrywki, detronizując tym samym dotychczasowego króla skateboardingu.
W czasach, kiedy Tony Hawk sygnował najlepsze gry traktujące o jeździe na deskorolce, nikomu nawet nie przyszło na myśl, że może powstać produkcja, która zdegraduje kultową serię. A jednak we wrześniu 2007 roku w studiu Black Box powstał Skate, który był przełomem dla branży elektronicznej rozrywki, detronizując tym samym dotychczasowego króla skateboardingu. Druga odsłona tego tytułu w odpowiedni sposób rozwijała pomysły poprzedniczki oraz uzupełniała je o własne nowinki, utwierdzając jeszcze bardziej graczy o swojej wyższości nad serią promowaną przez amerykańskiego skatera. Jest takie powiedzenie: „Kto stoi w miejscu, ten się cofa”. Podobnie jest z wirtualnymi przygodami Tony'ego Hawka, który poniekąd stoi w miejscu, zaś studio Black Box wraz z Electronic Arts uderzają ponownie - ze Skate 3.
KRÓL DESKI
W grze sportowej niezwykle trudno o jakieś tło fabularne, które zachęci potencjalnego użytkownika do spędzenia czasu przy ekranie. Nie inaczej jest niestety tutaj. Rozpoczynamy grę jako legenda skateboardowego świata, zarabiając krocie na jeździe dla najróżniejszych sponsorów oraz nabijając ich markom coraz więcej fanów. Jednak po wypadku na jednym z występów nasz przyjaciel oznajmia nam, że chce założyć z nami firmę i stworzyć własną markę, która podbije rynek. Możecie być spokojni, bo nie będziemy musieli odwalać papierkowej roboty lub pilnować, czy nasze deski są tworzone poprawnie w fabryce. Naszym zadaniem będzie jazda na deskorolce i zdobywanie fanów. Każdy fan to jeden deck na naszej liście, a do nas należy zebranie miliona. I na tym kończy się zarys fabularny. Rozgrywka opiera się na zadaniach, które polegają na wykonywaniu różnych tricków w najróżniejszych miejscach, wyścigach i łamaniu naszego skatera na wiele sposobów.
Tłem dla wyczynów gracza będzie tym razem Port Carverton. Twórcy zdecydowali się zrezygnować z ochroniarzy, tudzież policjantów, pilnujących względnego porządku w "dwójce". W fikcyjnej metropolii nie liczy się prawo, a o pozycji jego mieszkańców w społeczeństwie świadczą jedynie umiejętności jeżdżenia na deskorolce. Gdzie nie spojrzymy, tam znajduje się jakaś rampa, skocznia, specjalnie przygotowany zjazd i budynek, który zadziwiającym zbiegiem okoliczności okazuje się być przystosowany do wykonywania karkołomnych ewolucji powietrznych, dzięki którym wzbijesz się do samego nieba.
Możemy poskakać po terenach akademickich, w centrum lub na pozamiejskich bezdrożach. Całość robi naprawdę pozytywne pierwsze wrażenie tym bardziej, że co rusz otrzymujemy na ekranie informację o odblokowaniu jakiegoś nowego zadania. Aby zwiedzić każdą z dzielnic potrzeba mnóstwo czasu. Eksploracja daje jednak masę przyjemności. Oczywiście wszystko do czasu, bowiem po kilkunastu minutach jeżdżenia i rozglądania się na lewo i prawo dochodzimy do wniosku, że lokacje bazują na bliźniaczym schemacie. Co więcej - są powtarzalne i brak im naprawdę mile widzianej w produkcjach tego typu spektakularności.
NIE SZATA ZDOBI CZŁOWIEKA
Naszą przygodę zaczynamy od stworzenia skatera. Jak na szanowaną grę przystało, mamy sporo opcji, którymi możemy się bawić. Aparycja, budowa ciała, szczegóły twarzy możemy modyfikować w dość swobodny sposób, lecz to, na co poświęcimy dłuższą chwilę, to ubranie naszej postaci oraz wybór deski. Samych ciuchów na początku mamy niewiele, ale wraz z postępami będziemy odblokowywać coraz więcej przedmiotów, zaczynając od t-shirtów, poprzez spodenki, a kończąc na zegarkach i czapkach. Podobnie jest z deskorolką. Mamy olbrzymi wybór decków, trucków oraz kółek i na pewno dzięki temu złożymy idealną deskę. Po stworzeniu naszego skatera, ubraniu go i wybraniu dla niego środka transportu, wreszcie możemy skoczyć na miasto i poszaleć.
Miałem jedynie okazję zagrać w demo Skate 3 i przyznam że ta seria jazdy na deskorolce nie przypadła mi do gustu, o wiele bardziej wolałem Tony Hawk'a. Najbardziej martwią mnie minusy przedstawione przez autora tej recenzji:
- starzejąca się oprawa
- momentami nudna
- czasy loadingów
Są to bardzo istotne minusy które zniechęcają mnie i pewnie nie tylko mnie
Porównanie Skate 3 (w poprzednie cześci nie grałem) do Tonego to jak prównać serie FORZA do PGR! Bardzo podoba mi sie kontrola nad deska za pomoca analoga bo wreszcie moge robic to co chce i jak chce
Ja skate kupilem uzywana na ebay ale mimo to po wstukaniu kodu zalaczonego do gry moge grac online. Mylslalem ze moze mój 'poprzednik' nie korzystal z multi playa ale porzyczylem ta gre znajomemu i on rowniez korzystajac z tego kodu gral multi wiec chyba twoje przestrogi odnosnie kupna urzywki sa niepotrzebne.
"Poziom trudności: Średni" - rozumiem ze to odnosi sie do trybu easy, bo normal i hard(core) sa o wieeeele bardziej wymagajace i nie chodzi tu o umiejetnosci saktera tylko o nasza pecyzje. Znajdz sobie jakas lawke czy porecz i zrob na nich po kolei grind na wszystkich poziomach trudnosci to bedziesz wiedzial o co mi chodzi ;-)
9/10
sa niepotrzebne.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler