Killzone: Najemnik (PS Vita)

ObserwujMam (10)Gram (0)Ukończone (4)Kupię (1)

Killzone: Najemnik (PS Vita) - recenzja gry


@ 18.09.2013, 23:38
Marcin "bigboy177" Trela
Czasem coś piszę, czasem programuję, czasem projektuję, czasem robię PR, a czasem marketing... wszystko to, czego wymaga sytuacja. Uwielbiam gry, nie cierpię briefów reklamowych!

Marka Killzone to synonim strzelanki na konsoli PlayStation. Przynajmniej jeśli chodzi o produkcje ekskluzywne, albowiem nie ma co liczyć Call of Duty i innych Battlefieldów, są przecież dostępne na praktycznie każdej platformie sprzętowej, jaka istnieje.

Marka Killzone to synonim strzelanki na konsoli PlayStation. Przynajmniej jeśli chodzi o produkcje ekskluzywne, albowiem nie ma co liczyć Call of Duty i innych Battlefieldów, są przecież dostępne na praktycznie każdej platformie sprzętowej, jaka istnieje. Killzone jest zaś tym, czego brakuje konkurencji. Czymś, co sprawia, że gracze nieposiadający w domu maszynki z logo PlayStation poważnie rozważą jej zakup. Do tej pory tego typu dywagacje snuć można było głównie w kierunku PlayStation 2, 3 i PSP, a od niedawna w tym zacnym gronie dzielnie stoi też PlayStation Vita. Wszystko za sprawą Killzone: Najemnik, które przywraca wiarę w to, że na platformie mobilnej można zagrać w porządnego FPSa, w którym sterowanie nie polega na niezręcznym macaniu ekranu. Choć nie jest idealnie, gramy, jak Pan Bóg przykazał i to się chwali.



Fabuła rzuca nas w wydarzenia, które rozgrywają się zaraz po ukończeniu pierwszej odsłony serii Killzone – tej przeznaczonej dla PlayStation 2. Głównym bohaterem jest najemnik o imieniu Arran Danner. Niegdyś żołnierz UCA, teraz natomiast pracuje dla tego, kto zapłaci najwięcej, niszcząc i zabijając za pieniądze – deweloper postanowił odejść od tego, do czego przyzwyczaiły nas poprzednicy, ale zabieg uznaję za udany. Wreszcie nie jesteśmy jakimś tam bohaterem, walczącym na froncie o wolność swego narodu. Wcielamy się w zwykłego faceta, którego podstawowym motorem napędowym jest kasa. Nie ważne są patriotyczne pobudki i kolorowe sztandary, trzeba po prostu przetrwać, a później przetrwonić zdobytą fortunę. Tak to przynajmniej wygląda w teorii, aczkolwiek, jak to w życiu, sprawy się nieco komplikują.

W trakcie biegu historii możemy zobaczyć momenty, które znamy z oryginalnej trylogii, z zupełnie innej perspektywy. Scenariusz Killzone: Najemnik jest całkiem w porządku. Potrafi wciągnąć, jeśli przebrniecie przez kilka pierwszych, stosunkowo sztampowych misji (ciekawie robi się dopiero od bodajże trzeciego lub czwartego zlecenia, a w sumie jest ich dziewięć). Mnie szczególnie do gustu przypadły wspomniane przed momentem odwołania do poprzedników. Jedno zlecenie polega np. na tym, aby zniszczyć działa przeciwlotnicze, dziesiątkujące transportowce ISA, chcące wylądować na planecie Helghan. Moment, o którym mowa można zobaczyć na samym początku Killzone 2, jest on tamtejszym wprowadzeniem do zabawy. W Killzone: Najemnik otwieramy armiom ISA drogę do powierzchni oraz późniejszego sukcesu. Podobnych akcentów jest oczywiście znacznie więcej. Gra stanowi bowiem niejako inne spojrzenie na wydarzenia, które już znamy.

Jako że Danner jest cynglem, zasadniczą rolę w zabawie odgrywają pieniądze. Dostajemy je, rzecz jasna, za odpowiednią realizację poszczególnych misji, ale są też dodatkowe źródła przychodu. Dla przykładu mapy skonstruowano w taki sposób, aby oferowały nie tylko to, co związane z głównym wątkiem fabularnym, ale również misje poboczne. Prócz tego, gotówka wpada na nasze konto za tak prozaiczne sprawy, jak podnoszenie amunicji, likwidowanie oponentów po cichu, sadzenie headshotów itd. System przypomina trochę ten z Bulletstorm, gdzie nagradzani byliśmy za efektowne zdejmowanie oponentów. Tutaj jest podobnie, z tą różnicą, że nagrodą nie są punkty, a pieniądze. Te, po zgromadzeniu okrągłej sumki, pożytkujemy następnie w specjalnie do tego celu przygotowanych sklepach. Po odpaleniu kramu możemy zmienić uzbrojenie, wybrać jeden z kilku pancerzy (może to być np. ubiór odporny na strzały, ale ciężki i głośny; coś, co wytrzyma nawet wybuch granatu, ale istotnie ograniczy naszą mobilność; albo specjalistyczny ciuszek, przeznaczony przede wszystkim dla osób, które cenią sobie skradanie), zakupić jakieś granaty, a nawet zdobyć ekwipunek, otwierający dostęp do umiejętności specjalnych, tzw. sprzęt VAN-Guard (więcej poniżej).

Killzone: Najemnik (PS Vita)

Broń, granaty i pancerze to raczej dość standardowe elementy, dostępne praktycznie w każdej strzelance. Ostatni z wymienionych bajerów jest natomiast dość unikatowy. Chodzi o to, że Danner może kupić eksperymentalny ekwipunek, z pomocą którego stanie się np. przez chwilę niewidzialny. Wówczas będzie mu łatwo przekraść się pod nosem wroga, a ten, jeśli nie oddamy żadnego strzału, nie będzie nas w stanie zauważyć. Innym ciekawym gadżetem jest wieżyczka, której zadaniem jest zablokowanie komunikacji pomiędzy wrogimi jednostkami, a to oznacza, że nawet jeśli zostaniemy wykryci, wróg nie będzie w stanie wezwać posiłków. Minusem owej wieżyczki jest to, iż jest delikatna, a zatem gdy nieprzyjaciel ją wykryje, szybko się z nią upora. Prócz dwóch opisanych akcesoriów jest jeszcze kilka innych, a każde przydatne, pod warunkiem, że wiecie jak z nich korzystać. Co istotne, każda zdolność specjalna jest „ładowana” nie da się jej odpalać całkowicie dowolnie, trzeba planować i dobierać sytuacje.


Screeny z Killzone: Najemnik (PS Vita)
Dodaj Odpowiedź
Komentarze (15 najnowszych):


Powyższy wpis nie posiada jeszcze komentarzy. Napraw to i dodaj pierwszy, na pewno masz jakąś opinię na poruszany temat, prawda?