Panie, nasze zapasy znikają w oczach, a ludność nie ma co jeść. Plebs grozi, że zaprzestanie pracy, ekwici domagają się ciekawszych rozrywek, a arystokracja już dawno wyprowadziła się z miasta. Zaraza rozprzestrzenia się z dnia na dzień dziesiątkując populację. Tu i ówdzie wybuchają pożary, z pewnością ich przyczyną jest niezadowolenie poddanych. Musimy coś zrobić, inaczej czeka nas zagłada… Nie widzisz drogi Lucjuszu, iż jestem zajęty? CD Projekt wydał nową grę – traktującą o takich jak ja. Nie mam czasu zajmować się błahostkami…

Grand Ages: Rome to pełnoprawna kontynuacja tworu znanego pod nazwą Imperium Romanum. Dlaczego więc wydawca zdecydował się na zmianę tytułu? Dla obeznanych w temacie odpowiedź jest bardzo prosta. Poprzedniczka nie zabłysnęła w branży, charakteryzując się mnóstwem niedoróbek i baboli. Nikt o zdrowych zmysłach nie pozwoliłby, aby nowa produkcja jednoznacznie kojarzyła się z niewypałem, jakim z pewnością część pierwsza była. Z ulgą mogę stwierdzić, iż inna nazwa wprowadza ze sobą nową jakość. Pozostaje nam się tylko radować i… nie dopuścić do sytuacji, jaka została przytoczona we wstępie.



A o takową wcale nie trudno. Grand Ages: Rome to typowy „civ builder”, tak więc wielkie metropolie czekają, aż je zbudujemy. Nim jednak zaczniemy naszą karierę, należy stworzyć postać. Wybór dotyczący pochodzenia nie jest jedynie kolejnym elementem upiększającym naszą biografię. Każdy ród specjalizuje się w konkretnej dziedzinie (np. walka, gospodarka, niewolnictwo), co w późniejszych etapach będzie owocowało specjalnymi bonusami. Po każdym pomyślnie rozegranym scenariuszu otrzymamy punkty talentu, które przeznaczymy na umiejętności rodowe. Do wyboru mamy chociażby usprawnienie pozwalające wybudować za darmo pierwszych pięć budynków, czy zmniejszające wymagania potrzebne do rozwoju niewolnictwa. O wszelkich usprawnieniach administracyjnych czy wojskowych wspominać nie będę, warto jednak zaznaczyć, iż jest tego całkiem sporo. Trzeba przyznać, iż rozwiązanie dość nietypowe, jak na tego typu produkcję. Na tym innowacje się nie kończą. Poza drzewkiem rozwoju dostępne są także oferty kupna posiadłości, które permanentnie zwiększają nasz dochód oraz ilość pozyskiwanych surowców. Tak więc posiadanie dobrego zaplecza znacznie ułatwia nasz start w kolejnych misjach. A te zazwyczaj zaczynamy widząc przed sobą zielone połacie terenu, bądź piaszczyste pustkowia, w zależności od wybranej lokacji. W strategicznym miejscu wznosi się jedynie centrala, a wszędzie dokoła nie uświadczymy ani żywej duszy. 15 minut później to samo miejsce przepełnione jest ludnością, słychać gwar dobiegający z targu, kwik zarzynanych świń i oklaski dobiegające z teatru. Dla zaprawionego w boju gracza doprowadzenie osady do takiego stanu nie będzie niczym trudnym. Mając na uwadze kilka ważnych kwestii, rozwijamy kolejne dziedziny gospodarki, dbając przy okazji o zadowolenie poddanych.



Ośmielę się rzec, iż to właśnie ono jest najważniejsze. Gdy dopuścimy do sytuacji, w której spichlerze wieją pustką, a jedyne spotykane w mieście zwierzęta to szczury, nie dziwmy się, iż domostwa opustoszeją. Zadbanie o dostawy żywności niczym trudnym nie jest. Ot wystarczy 9-10 klików gryzonia, a cały system związany z produkcją jedzenia zacznie poprawnie prosperować. Wszystko dzięki temu, iż każdy budynek oddziałuje na pozostałe w określonym przez programistów zasięgu. Nie musimy martwić się o połączenie poszczególnych budynków drogą. Twórcy ułatwili budowanie do tego stopnia, iż wydaje się być ono nierealne. Mianowicie, poszczególne struktury nie wymagają jakiegokolwiek odstępu od siebie! Nic nie stoi na przeszkodzie, aby stworzyć miasto-kostkę, istny zlepek różnych, różnistych obiektów. Przyznam, iż rozwiązanie dość dziwne, ale w praniu sprawdzające się znakomicie. Wyeliminowanie systemu dróg rozwiązuje problem braku miejsca, jakże doskwierający w kultowym już Faraonie czy Zeusie. Z drugiej jednak strony dochodzi do dziwnych sytuacji, w których patrycjusze nie mają nic przeciwko temu, iż ich bliskie sąsiedztwo stanowią trzy rzeźnie oraz kamieniołom. Arystokracja mieszkająca w tak obskurnej dzielnicy? W Grand Ages: Rome jest to jak najbardziej możliwe.