Polacy lubią tworzyć gry przygodowe. Wiele tytułów, przez ostatnie 9 lat, pojawiało się i znikało z list bestsellerów, ale tylko kilka produkcji na trwałe utkwiło w naszej pamięci. Taką właśnie grą jest Jack Orlando. Jej urok sprawił, że tytuł ten do dnia dzisiejszego potrafi sprawić graczom mnóstwo przyjemności.

Fabuła gry przenosi nas do 1930 roku. Amerykanie cały czas cieszą się ze zniesienia prohibicji. Wszystkie lokale wypełnione są po brzegi ludźmi, tylko biedny detektyw Jack Orlando nie ma powodów do radości. Zajmował się głównie łapaniem przemytników alkoholu, ale teraz, gdy zakaz na jego nadużywanie zniesiono stracił pracę. Przesiaduje codziennie w barze popijając swój ukochany trunek - whisky. Pewnego, wydawać by się mogło, zwykle przebiegającego wieczoru, Orlando wychodzi z klubu, w którym doprowadził się do stanu zamroczenia i zmierza w stronę swej hacjendy. Wracając do domu wspomina najlepsze lata, lata kiedy był na szczycie sławy. Będąc prawie u celu słyszy strzał i widzi upadającego w alejce człowieka. Szybko biegnie w jego kierunku, jednak dostaje czymś twardym w głowę i upada. Rano budzą go syreny policyjne. Ku jego zaskoczeniu, zostaje aresztowany i wrobiony w morderstwo. Inspektor daje Jackowi 48 godzin na rozwiązanie sprawy i znalezienie zabójcy. Detektyw wraca więc do domu, myje się i zaczyna śledztwo swego życia. Historia nie kończy się oczywiście w tym momencie, lecz dopiero zaczyna nabierać właściwego tempa.



Fabuła jest bez wątpienia największym plusem gry. Przeżywamy w niej wiele emocjonujących chwil, a akcja jest odpowiednio prowadzona. Przyjaciele okazują się zdrajcami, pojawiają się nieoczekiwane zwroty akcji, a cała sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdyż w sprawę zamieszana jest mafia, skorumpowana policja i wojsko.

Bardzo ważnym elementem każdej przygodówki są oczywiście zagadki, a te w Jack Orlando są bez wątpienia logiczne i sensownie skonstruowane. Przed uruchomieniem gry wybieramy poziom trudności: łatwy/trudny. W łatwym nie trzeba robić wielu rzeczy zręcznościowych i pominiecie także część łamigłówek – polecam tym, którzy dopiero zaczynają zabawę z gatunkiem. Osobnikom bardziej zaawansowanym, doradzam poziom trudniejszy. Chociaż w tym drugim i tak nie ma nawału elementów logicznych i nie trzeba się specjalnie wysilać. Jedyne co musimy robić, to łączyć wzajemnie przedmioty, dawać je innym postaciom oraz skutecznie kojarzyć fakty. Jak to w grach tego typu bywa, zbieramy masę rzeczy, a część z nich jest totalnie bezużytecznych. Dlaczego ? No cóż, tego niestety nie wiem, może producent chciał wprowadzić jakieś urozmaicenie i realizm. Wszak w prawdziwym świecie, nie wszystko jest równie potrzebne. Ktoś kto gra po dłuższej przerwie, albo w ogóle pierwszy raz musi jednak chomikować wszystko, ponieważ na trudnym poziomie jeśli czegoś nie zdobyłeś, nie masz możliwości wrócenia do momentu, w którym dany grat się ujawnia. Trzeba wówczas zaczynać zabawę od początku. Nie muszę chyba nikomu wyjaśniać, że taki stan rzeczy jest niezwykle stresujący.



Jack Orlando, jak na porządną przygodówkę przystało, posiada bardzo przyjemnie zrealizowany interfejs użytkownika. Deweloper zdecydował się zastosować stary jak świat system poin’n’click, a co za tym idzie, wszystkie komendy wydajemy przy pomocy myszki. Aby wydać Jackowi jakieś polecenie wystarczy po prostu wcisnąć prawy przycisk na gryzoniu i następnie wybrać jedną z dostępnych w kołowym menu opcji. Znajdują się tam rozkazy ataku, grożenia, wyciągnięcia broni oraz podnoszenia leżących dookoła przedmiotów. Całość jest prosta do opanowania i intuicyjna.

Chodź od premiery ulepszonej wersji gry (pierwowzór posiadał słabszą grafikę) minęło prawie osiem lat, oprawa wizualna nadal cieszy. Lokacje zostały wykonane ręcznie (typowa dla kreskówek prezencja) i są przepełnione szczegółami. Animacje postaci jest w miarę naturalna, a co najważniejsze płynna i z pewną dozą humoru. Na potrzeby gry, deweloper opracował około 100 różnych modeli bohaterów, a każdy ma odmienny charakter i prezencję! Na pochwałę zasługują także lokacje, których udało mi się naliczyć mniej więcej 200. Są wśród nich takie miejsca jak kasyno, port oraz baza wojskowa.



Równie wysoki poziom trzyma oprawa dźwiękowa. Stare, amerykańskie przeboje cieszą uszy. Muzyka jest autorstwa Harolda Faltermeyera, który również tworzył ścieżkę dla takich filmów jak „Top Gun”, „Gliniarz z Beverly Hills” czy też „Gliniarz z Beverly Hills 2”. Nawet pogrywająca podczas spacerów trąbka świetnie pasuje do klimatu zabawy. Dobór aktorów, którzy wczuli się w odgrywane role podnosi wartość gry. Dubbing w pełni oddaje emocje postaci i bardzo przyjemnie się go słucha. W sumie od strony dźwiękowej nie mam żadnych konkretnych zastrzeżeń!

Podsumowując, Jack Orlando jest jedną z najlepszych gier przygodowych w historii. Choć tytuł ma już swoje lata, nawet na dzień dzisiejszy potrafi pochłonąć gracza całkowicie. Jeśli więc nie mieliście z nim do czynienia, a lubicie przygodówki to polecam!