Mało jest ludzi na świecie, którzy nie lubią jeść. Są osoby które świetnie same sobie radzą w kuchni, są jednak takie, które nie potrafią nawet ugotować makaronu. Tym drugim życie ratują kucharze. Zawód dość ciekawy, aczkolwiek w dzisiejszych czasach nie specjalnie popularny.
Zadaje sobie pytanie: Czemu tak jest? Przecież gotowanie może być zabawne, przyjemne i satysfakcjonujące. Firma City Interactive postanowiła pokazać, że podczas przygotowywania potraw można się świetnie bawić. Czy jednak wirtualne kuchcenie jest tak fajne jak prawdziwe? Do kogo kierowany jest omawiany przeze mnie produkt?

Cooking Academy to przyjemna gra zręcznościowa, w której przyjdzie nam wcielić się w kucharza. Celem rozgrywki jest ukończenie kursu gotowania. Twórcy nie uraczyli nas zbyt dużą ilością trybów rozgrywki. Jedyną czynnością w grze, jest nauka sposobu przyrządzania konkretnych potraw. Posiłki podzielono na pięć podkategorii: przystawki, śniadania, obiady, kolacje oraz desery. W naszej książce kucharskiej zapisane mamy 50 przepisów. Po 10 z każdej kategorii. Same receptury prawdopodobnie są prawdzie – nie jestem pewien, gdyż nie wszystkie są mi znane ze świata rzeczywistego.



Przyrządzanie każdej z potraw przebiega w kilku krokach. W zależności od przepisu, może to być od 4 do 13 czynności. Twórcy świetnie się spisali, prezentując każdy proces jako mini-gierkę. Pokrojenie cebulki w kostkę, obranie ziemniaka, przygotowanie i pokrojenie avocado, starcie sera i inne tego typu czynności dają wiele frajdy. Jedyne co nas ogranicza to limit czasowy. W końcu kucharz musi się spieszyć, gdyż jak to mówił jeden kabareciarz - „klient naś pan”. Oprócz standardowych czynności związanych z przygotowaniem składników, musimy ucierać ciasta, wykorzystywać piec, gotować, czy smażyć na patelni. Wszystkie te gierki są świetne i dadzą dzieciakom wiele frajdy. Mam jednak zastrzeżenie do ich związku z realizmem. Nie podoba mi się rozwiązanie wyzwania, związanego z ubijaniem poszczególnych rzeczy. Przykładem będą ziemniaki. Wiadomo, że zależy nam na jak najszybszym wykonaniu powierzonego nam zadnia. Na formie mamy rozłożone 9 kupek ziemniaczków. Musimy klikać na każdą z nich. Niestety, nie w dowolnej kolejności. Należy ubić tylko tą, nad którą pojawi się cień. I wszystko byłoby spoko, gdyby nie fakt, że tracimy dużo czasu zanim cień przeskoczy z jednej kupki, na drugą. Kolejną mini-gierką która mnie osobiście irytuje, jest mieszanie składników np. na ciasto. Odkąd pamiętam, przepis to nie tylko składniki, ale też kolejność ich mieszania oraz czynności wykonywane krok po kroku. A tu, za każdym razem musimy wrzucać komponenty w innej kolejności – oczywiście, nie dowolnej. Co gorsza, system ich wizualizacji jest za każdym razem inny. Ja rozumiem, że twórcy chcieli nieco urozmaicić zabawę, jednak jest to nierealistyczne i kompletnie nie przypadło mi do gust.



Za przygotowanie każdej potrawy otrzymujemy ocenę. Jest ona zależna od ilości punktów, jaką uzbieramy przy okazji wykonywania każdego etapu gotowania. Wpływ na pulę ma zarówno poprawność wykonania, zgodność z przepisem, jak i czas w jakim wypełnimy określone zadanie. Wyżej wspomniane niedociągnięcia mają delikatny wpływ na końcowy rezultat, jednak zawsze istnieje możliwość uzyskania najwyższej noty. Jest jedna czynność, która nie jest ograniczona czasowo i nie ma bezpośredniego wpływu na ocenę. Mowa tu o ułożeniu dania na talerzu. Sporym minusem jest to, że tylko przy nielicznych potrawach możemy stworzyć własną kompozycję. Co szkodziło twórcom, aby dać taką możliwość przy wszystkich posiłkach? Nie mam pojęcia i kompletnie nie rozumiem, dlaczego tego nie zrobili.