Założona w 1926r Włoska firma produkująca motocykle wyścigowe Ducati, do tej pory jest marką jedną z najbardziej respektowanych na rynku światowym. I nic dziwnego, bo ich motocykle oprócz świetnego wyglądu, mają także rewelacyjne osiągi. Wszystko co piękne, ma niestety swoją cenę i bynajmniej nie jest to cena mała, a już na pewno nie jeśli chodzi o owe jednośladowce. Niewielu jest więc szczęściarzy, którym udaje się dosiąść takiego sprzętu. I to właśnie dla tych, którzy by chcieli, a nie mogą, stworzono grę komputerową, w której to wcielić możemy się w kierowcę popularnych motocykli.

Ducati World Championship, jak już możecie bez trudu się domyślić, to „ścigałka” motorowa, zdominowana maszynami włoskiego producenta. Gracz skorzystać może z pięciu przygotowanych trybów. Pierwszy, to szybki wyścig. Wszystko tu jest typowe: wybierzemy sobie tor, motocykl, ustalimy pogodę itp. Kolejny, to kariera. To chyba najbardziej rozbudowana opcja: zaczynamy bowiem od zera i od wyścigów z najniższej półki, by w końcu wspiąć się na szczyt ligi światowej. Autorzy oszczędzili nam jednak kwestii finansowych – nowe motory dostajemy wraz z wygrywaniem kolejnych zawodów. Warto wspomnieć, że każdy turniej ma przypisane do siebie motocykle, które mogą w nim wziąć udział, więc nie ograniczymy się tylko do paru maszyn. Zaliczymy więc tutaj niemal wszystkie jednoślady dostępne w grze: od klasyków, do super-szybkich. Kolejnym trybem są mistrzostwa.



Tu z kolei wybierzemy jedynie jeden z dostępnych motorów przeznaczonych typowo do ścigania się i stoczymy walkę w kilkunastu różnych zawodach na świecie, by w końcu stanąć na najwyższym podium. Ciekawą opcją jest kolejny rodzaj zabawy, w którym już się nie ścigamy, a wykonujemy pewne zadania na torze. Musimy np. odpowiednią ilość razy przejechać się na przednim, czy też tylnim kole. Wszystko jest oczywiście ograniczone czasowo. Nie powiem – nawet to oryginalna zabawa i dość relaksująca. Ostatnim trybem do wymienienia, jest po prostu możliwość konkurowania w grze sieciowej.

Sam wyścig jest dużo bardziej zręcznościowy, niż symulacyjny. W prawdzie istnieje możliwość wybierania poziomu realizmu, ale niestety między poziomem „0%” , a „100%” różnica jest bardzo niewielka. Osobiście nie uważam, żeby arcadowy sposób jazdy zaliczyć do grona wad Ducati: to gracz musi zdecydować, czy konieczne jest mu odzwierciedlenie prawdziwej jazdy, czy też nie. Szkoda jedynie, że autorom nie udało się stworzyć systemu, który umożliwiłby wybór między tymi trybami. Jeśli więc chodzi o frajdę płynącą ze ścigania się, to jak dla mnie – jest dość duża. Przy większych prędkościach naprawdę fajnie się „sunie” po asfalcie, co wymaga pewnego refleksu. Sterowanie nie jest także zbyt skomplikowane: mamy przycisk przyspieszający i służący do cofania, hamulec przedni i tylni i możliwość pochylania się w przód i w tył. Fajnym bajerem jest także zaimplementowane przyspieszenie, które ładuje się wraz z płynną jazdą, albo podczas wyprzedzania. Gdy jednak wypadniemy z toru, od razu jego poziom spada. Nasz kierowca jak i jego motor nie są także niezniszczalni: od upadków i zderzeń maszyna się psuje, a motocyklista doznaje uszczerbku na zdrowiu, a to wszystko owocuje mniej wydajna jazdą. Wszystko w tej kwestii jest więc w porządku, a frajda płynąca z jazdy jest dość duża.