Blisko 45-tonowe monstrum wolno sunie przez pole, bez kłopotów powalając drobne drzewka i krzaczki. Dowódca z uwagą obserwuje otoczenie wypatrując wrogiego obiektu obracając wieżyczką - nic się nie pojawia, więc znudzony, ale po części zadowolony ziewa i przeciera oczy. Wtem, w oddali zarysowuje się sylwetka jakiegoś pojazdu. Ożywiony, wciągu chwili Rosjanin urzeczywistnia sobie, że to wrogi czołg, który stanowi potencjalne zagrożenie dla jego żywota. Szybka decyzja - przygotowanie do ataku. Wystrzał. Wrogi pojazd staje w płomieniach, a na twarzy dowódcy i reszty trzyosobowej załogi czołgu T-72B pojawia się uczucie ulgi. Pocisk Sivir okazał się wyjątkowo skuteczny.

Bałkany od zawsze były terenem bardzo niebezpiecznym. Już przed I wojną światową stykały się tam macki wielkich mocarstw, które rywalizowały ze sobą, dlatego w tamtym okresie cały zamęt, plątaninę wpływów nazywano „Kociołem Bałkańskim”. Czasy II wojny światowej to m.in. Josip Broz Tito i działanie jego partyzantki walczącej z okupacją nazistowską. Lata 90 – te to krwawy okres wojny w Jugosławii.



Kilka słów z pamiętnika bohatera – rys fabularny.

Po walkach w Afganistanie i nad Dnieprem w Mołdawii, jesienią 1991 roku trafiłem do ogarniętej wojną domową Jugosławii. Już w Belgradzie zdałem sobie sprawę, że linia frontu jest raczej umowna. W górach toczyła się wojna między samodzielnymi jednostkami dawnej Ludowej Armii Jugosławii i serbskiej Milicji. Wkrótce udało mi się dostać do miejsca gdzie stacjonował Regiment Rosyjskich Ochotników. I tak rozpocząłem swoją drogę na nowej ziemi...
W małym górskim miasteczku wycofujący się nieprzyjaciele zostawili sprawny czołg T-34-85. Szybko zdobyliśmy do niego paliwo i amunicję. Znaleźli się też ochotnicy, którzy wcześniej służyli w jednostkach pancernych. Zostałem dowódcą czołgu.

Tak właśnie rozpoczyna się twoja zabawa w T-72: Bałkany w Ogniu. Stajesz za sterami zmodernizowanej chluby Związku Radzieckiego, pamiętającej walki toczone podczas II wojny światowej. Ruszenie 32 tonowej radzieckiej myśli technicznej nie jest tak oczywiste, jak w byle jakiej grze zręcznościowej. Na początek musisz uruchomić zapłon przytrzymując klawisz E, po chwili zabrzmi warkot kilkuset konnego silnika napędzanego olejem napędowym. Aby ruszyć z miejsca należy ustawić odpowiednie przełożenie, dodać gazu wykorzystując myszkę (przyciskając odpowiedni klawisz i poruszając do przodu i do tyłu gryzoniem zachowujesz się tak jak byś sterował w rzeczywistość dźwigniami znajdującymi się w czołgu). Teraz tylko zwalniasz ręczny hamulec i rozpoczyna się majestatycznie przyspieszanie do maksymalnej prędkości, zależnej od terenu. Bycie kierowcą to tylko jedna profesja, swoją drogą całkiem przyjemna. Twórcy, rosyjskie studio Crazy House postarało się o widok z kokpitu, który ukazuje nam tylko to co widzi prawdziwy kierowca czołgu, tak więc widoczność jest raczej znikoma, szczególnie zważywszy na fakt, że żołnierz odpowiedzialne za sterowanie maszyną siedzi nisko. Poza tym, gracz może stać się strzelcem, odpowiedzialnym za odpowiednie celowanie, dobór amunicji i odpalenie rakiety. Celowanie i odpowiednie skonfigurowanie SUO (Systemu kierowania ogniem) nie jest takie proste. Wymaga od gracza nutki cierpliwości i zacięcia, gdyż przed oddaniem strzału zmuszony jesteś ustawić odpowiednią amunicję, nakierować na cel, który pokazuje (choć nie zawsze) dowódca, określić kierunek celu, używając wskaźnika azymutu i dopiero wtedy, po aprobacie przełożonego możesz wypuścić pocisk z lufy. Oprócz tego możliwe jest, oczywiście bycie dowódcą czołgu, który za zadanie ma namierzanie i identyfikację celów.