Gry RPG to zdecydowanie mój ulubiony rodzaj wirtualnej zabawy. W zeszłym roku miałem okazję nacieszyć się epickimi przygodami, walkami ze złem i szkoleniem moich ulubionych herosów. W świecie RPG pojawiły się bowiem trzy największe tytuły: The Elder Scrolls IV: Oblivion, Gothic 3 oraz Neverwinter Nights II. Każda gra natychmiast wędrowała na dysk twardy mojego komputera i rozpoczynało się bieganie z jednego miejsca w drugie, wypełnianie zleconych zadań i obijanie napotkanych oponentów. Wszystkie wspomniane powyżej programy oferowały ogromne pokłady przyjemności, niestety po pewnym czasie zaczynało mi czegoś brakować. Miałem ochotę na dynamiczniejsze pojedynki, na których przebieg mam znacznie większy wpływ niż w wymienionych grach. W tym właśnie momencie na arenę wkraczał Dark Messiah of Might & Magic – gra, w której najważniejsza jest szybka i dynamiczna akcja, widowiskowe starcia oraz oczywiście ciągłe szkolenie głównego bohatera.

Jak sam tytuł gry wskazuje, stanowi ona nawiązanie do słynnej serii Might & Magic, której korzenie sięgają początków komputerowej rozrywki. Głównym bohaterem jest młodzieniec o imieniu Sareth i niebywałych umiejętnościach, które nabył w trakcie długiego szkolenia u Mistrza Phenriga. Przez wiele lat nasz heros uczył się posługiwania przeróżnymi rodzajami broni, oraz wykorzystywania do swych potrzeb najtrudniejszej nawet magii. Wreszcie po wielu godzinach ćwiczeń przyszła kolej na sprawdzenie wszystkich zdobytych zdolności. Mistrz Phenrig wysyła Sareth’a w długą i męczącą podróż, podczas której przyda mu się wszystko czego zdołał się nauczyć.



Na początku fabuła wydaje się być bardzo tajemnicza i nieco niespójna. Słyszymy bowiem coś na temat mrocznego mesjasza, proroctwa i pędzących zewsząd różnego rodzaju pokrak. Dziurę w naszej głowie drąży także dziwny głos, który asystuje nam przez większą część zabawy. W sumie informacje przez niego dostarczane nie są jakoś szczególnie przydatne; seksowny głosik kobiety zajmuje się głównie komentowaniem wydarzeń i okazyjnie podpowiadaniem. Z czasem coraz dokładniej poznajemy towarzyszkę niedoli, dowiadujemy się kim jest i jakie otrzymała zadanie. Ostatecznie udaje nam się także rozwikłać zagadkę tajemniczego mesjasza oraz prawdziwego celu naszej misji… Nie będę się jednak zagłębiał w żaden z tych tematów ponieważ zepsułbym Wam najważniejszy element rozgrywki.

Jak wspomniałem na początku bohater Dark Messiah of Might & Magic ma na imię Sareth i spędził mnóstwo czasu na szkoleniu. Na szczęście nie opanował jeszcze wszystkich sztuk walki, a co za tym idzie gracz będzie mógł do pewnego stopnia zająć się jego dalszą edukacją. Gra oferuje trzy główne klasy postaci, przy czym warto zaznaczyć, że żadnej z nich nie wybieramy rozpoczynając zabawę, lecz dopiero w miarę progresji kształtuje się właściwy wizerunek herosa. Jeśli zdecydujemy się posługiwać głównie sztyletami, warto inwestować punkty umiejętności w skradanie się i likwidowanie oponentów bez alarmowania pobliskich strażników. Dla osób lubiących starcia bezpośrednie, bez jakiegokolwiek kombinowania i czajenia się, autorzy opracowali klasę wojownika. Mięśniak dysponuje wieloma cechami pozwalającymi mu zadawać ogromne obrażenia przy pomocy jednego ciosu, i przy okazji jest bardzo dobrze chroniony dzięki grubemu pancerzowi i potężnej tarczy. Na koniec, dla myślicieli pozostał jeszcze mag, który do zwalczania oponentów posługuje się wiedzą magiczną. Początkowo bardzo trudno jest wygrywać bez użycia broni białej, z czasem jednak nabywamy nowe zdolności magiczne i stajemy się prawdziwym terminatorem, który przy pomocy pojedynczego zaklęcia jest w stanie położyć na łopatki sporą grupę kreatur. Wybór klas postaci nie jest może szczególnie szeroki, myślę jednak że idealnie pasuje do koncepcji gry.