Ostatnio dość popularne stają się zręcznościowe gry, w których to przychodzi nam zasiadać za sterami różnych samolotów. Nie tak dawno miałem przyjemność recenzować Wings Of Honor: Battle of the Red Baron, dziś w moje ręce trafił Combat Wings. Za oba te tytuły odpowiedzialna jest firma City Interactive, która znana jest również z serii Terrorist Takedown.

Jest rok 1942, w Europie ciągle trwają zacięte walki pomiędzy państwami Osi, a Aliantami. Jak się okazuje, walki nie tylko toczą się na lądzie i w Europie, ale także na morzu i to bardzo blisko Stanów Zjednoczonych, dokładniej na Pacyfiku. Mieliśmy już kilka tytułów, w których to akcja toczyła się w tamtych rejonach (chociażby Medal Of Honor: Wojna na Pacyfiku), tym razem przyjdzie nam walczyć w powietrzu.



Combat Wings jest grą zręcznościową, ponieważ również została stworzona przez City Interactive, mamy do czynienia z identycznym sposobem toczenia rozgrywki, co w przypadku Red Barona. W grze możemy zasiąść za maszynami różnego typu, a jest ich kilka, zaczynając od zwykłych myśliwców, przez bombowce nurkujące, aż po zwykłe, olbrzymie bombowce. Czasem przyjdzie nam usiąść za szybkostrzelnym działkiem przeciwlotniczym zamontowanym na tyle samolotu, bądź na jednym z okrętów floty morskiej. Jednym z minusów gry jest fakt, że zostaliśmy zmuszeni do reprezentowania strony aliantów i nie mamy możliwości opowiedzenia się po stronie Japończyków. Jest to pierwszy argument, który potwierdza założenie, że gra ta jest liniowa. Kolejnym i chyba najpoważniejszym jest to, że podczas wykonywania misji, nie mamy dowolności w niszczeniu celi. Oczywiście, możemy zboczyć z kursu i zatopić lotniskowiec jako pierwszy, ale co z tego jak program nie pozwoli nam iść dalej, ponieważ zrobiliśmy coś w innej kolejności niż wyobrażali to sobie programiści. Dla mnie jest to absurd i gra przez to bardzo traci. Wiele razy zdarzyło mi się zrobić coś wcześniej i za każdym razem kończyło się to rozpoczynaniem zadania od nowa. Jeżeli chodzi o misje jest ich 21, a ich poziom trudność jest różny, jedne są bardzo łatwe inne z kolei bardzo trudne. Praktycznie zawsze musimy zestrzelić masę przeciwników, dodatkowo zatopić jakieś okręty, obronić jakiś cel bądź eskortować kilka bombowców. Dość często podczas misji musimy startować z lotniskowca i przyznaje, że mnie osobiście sprawia to frajdę. Nie jest co prawda zbyt trudne i ambitne, ale mimo wszystko cieszy. Czasami przejmiemy stery nad samolotem który już znajduje się w przestrzeni powietrznej, a dość rzadko zdarzy nam się standardowy start z lądu. Małym plusikiem jest to, że misję toczą się zarówno w dzień jak i w nocy, co uatrakcyjnia rozgrywkę. Jeżeli chodzi o lokacje, to przyjdzie nam walczyć nad Midway oraz kilkoma innymi znanymi miejscami. Dodatkowo mamy misje treningowe, w których zapoznajemy się z podstawami sterowania, jednak osobiście uważam, że każdy spokojnie może przystąpić do właściwej rozgrywki, bez tracenia czasu na trening.



Jeżeli chodzi o bronie to mamy rakiety, torpedy oraz bomby, no i co najważniejsze karabinek. Pierwsze 3 rodzaje są ograniczone limitem i dla każdego samolotu jest on inny. Najwięcej można zabrać na pokład bombowca, natomiast myśliwce zdecydowanie bardziej nastawione są na korzystanie z działka które ma nieograniczoną ilość amunicji. Bardzo podoba mi się to, że kiedy skończą się rakiety lub bomby, można wrócić na lotniskowiec aby uzupełnić zapasy. Dość rzadko zachodzi taka potrzeba, ale mimo wszystko, dobrze jest mieć świadomość, że można zabrać świeży arsenał.