Naprawdę co się dzieje z tym światem. Chłopaki chcą iść do wojska i zaznać trochę wrażeń, postrzelać do kogoś i modlić się o to, żeby w końcu z nieba zlecieli złowrodzy przybysze z Marsa. Takie ambicje a tu jedynie struganie ziemniaków i polerowanie czołgów. Okazuje się, że nie trzeba iść do wojska i uczyć się strzelać, lecz zabrać do ręki książki i uczyć się a wyjdzie na to samo. BA! Nawet lepiej! Robimy karierę naukową wlepiają nas do jakieś czarnego ośrodka badawczego na pustyni i po krzyku. Za dwa tygodnie jakiś kumpel zapomni podłączyć wentylatora przez co przegrzeją się jakieś kabelki i sprowadzimy na planetę kosmitów, których zaczniemy wypraszać różnymi urządzeniami, które z początku miały być prototypem nowego odkurzacza. Jak widać naukowiec też się ma fajnie, pół życia (half – pół, life – życie) spędza na rozwalaniu różnej maści potworków. Żeby tak patrzeć to nie tylko naukowiec ma się fajnie, ale lekarze też mają co robić. O jednym z nich opowiada nam gra pod tytułem Pariah.



Akcja gry toczy się w przyszłości i opowiada o losach zwykłego lekarza Jacka Mansona, który został obarczony zadaniem obserwacji pacjentki Kariny J., która aktualnie spoczywa w stanie hibernacji, gdyż jest zarażona nieznanym dotąd wirusem. Lecąc sobie raz transportowcem, który oberwał rakietą i rozbił się na Ziemi, doktorek odkrył, że jedynie on i jego obudzona ze snu pacjentka, muszą stawić czoła zagrożeniu. Nie wiadomo z jakiego powodu wszyscy chcą zdobyć wirusa, który nadal jest w ciele pacjentki. Gra posiada bardzo ciekawą fabułę, która zanudza nas prawie do samego końca, lecz wszystko się wyjaśnia (tzn. o ile zakapujecie o co tam chodzi) na samym końcu. Niestety gra jest za krótka by nacieszyć się wszystkimi jej atutami, lub wadami.



Jeżeli chodzi o grafikę, to nie jest najgorsza. Bazuje tam na jakimś silniku unreala. Ładne efekty specjalne i fizykę, ale aż boli jak patrzymy czasem na nie wygładzone krawędzie. Efekty bardzo ładnie wyginają ekran, rozmazują itd., ale jednak nie da się nie zauważyć faktu, że czasami na brzegach obiektów i postaci widać te ząbki. Co do fizyki to postacie ruszają się bardzo ładnie nawet mimikę mają ładną, wybuchy, przewracające się beczki – no fajne to jest nie mówię, ale nie mamy tu pokazu tak skomplikowanego świata jak w Half-Lifie, gdzie możliwości fizyczne grafiki były zaskakujące.