Gry wyścigowe są jednymi z najbardziej popularnych wśród rozrywkowej braci. Nie ma się co dziwić, że producenci bardzo lubią ten gatunek i dość często raczą nas produkcjami spod jego znaku. Po premierze filmu Szybcy i Wściekli świat obiegła moda na nielegalne wyścigi, tunningowania samochodów oraz oczywiście piękne kobiety wieszające się na zderzakach, maskach i innych elementach karoserii, która pod ciężarem ich krągłości nie zacznie odpadać. Pierwszym tytułem i prawdopodobnie prekursorem tego typu produkcji było Street Legal Racing. Gra posiadała dość przyjemną oprawę, ogromne możliwości tunningowania, i przeolbrzymią ilość błędów, która sprawiała że produkt był praktycznie bezużyteczny. Następną gierką, która przykuła graczy na wiele miesięcy i sprawiła, że wszyscy producenci zaczęli ją naśladować był Need For Speed: Underground stworzony w studio Electronic Arts. Underground posiadał nietypową grafiką, mnóstwo fajnych fur, oraz możliwości tunningowania jakich nie zaznaliśmy w żadnej poprzedniej grze. Sukces dziecka EA sprawił, że dookoła jak grzyby po deszczu poczęły wyłaniać się inne podobne produkcje. Między innymi otrzymaliśmy Juiced oraz opisywany w mojej recenzji Street Racing Syndicate.



Street Racing Syndicate to dzieło Namco. Gra pozwala nam na zabawę w dwóch typowych trybach zabawy: arcade oraz fabularnym. Pierwszy z nich pozwala na ściganie się wybranym pojazdem, po określonym przez nas torze. Natomiast ten drugi składa się na wątek fabularny, i pozwala graczowi przeżyć historię swojego życia… przynajmniej tak miało być w zamierzeniach producenta. Niestety trzeba szczerze przyznać, że w Street Racing Syndicate nie znajdziemy niczego nowatorskiego, niczego wspaniałego, i niczego co potrafiłoby przykuć naszą uwagę na wiele godzin. Już pierwsze chwile w programie pokazują nam że mamy do czynienia ze zwykłą kopią korzystającą ze sprawdzonego schematu, na której producent chce zarobić możliwie jak najwięcej zielonych. Czy warto zainwestować zarobione ciężko pieniądze w SRS…? No cóż, czytajcie dalej a mam nadzieję, że się przekonacie.

Tryb fabularny w grze prowadzi nas w ciele ulicznego kierowcy. Naszym zadaniem jest błądzenie po mieście w poszukiwaniu okazji do ścigania się. Podobnie jak w NFS: Underground miejsca o szczególnej dla nas wartości zostały zaznaczone poprzez specjalne markery aby nie było łatwo ich przeoczyć. Podjeżdżając do jednego ze znaczków widzimy ekran informacyjny, na którym możemy zapoznać się z rodzajem wyścigu, ilością kasy do wygrania itd. Po obadaniu sprawy, decydujemy czy chcemy brać udział czy też sobie odpuścimy i poszukamy lepszej oferty.



Za zarobione w grze pieniądze kupujemy nowe bryki oraz oczywiście przerabiamy już posiadane. Maszyn w Street Racing Syndicate jest kilkadziesiąt. Pochodzą one od renomowanych firm takich jak Honda, Mazda, Subaru itd. Modele graficzne każdego samochodu przygotowano pieczołowicie i wyglądają one całkiem przyjemnie. Mógłbym się nawet pokusić o stwierdzenie iż w całej oprawie graficznej, to właśnie auta wyglądają najlepiej. Za to należy się SRS duży plus, ponieważ czym byłaby gra wyścigowa bez porządnych maszyn do ścigania.

Drugim bardzo ważnym elementem każdej ścigałki są projekty tras. To one odpowiadają za poziom adrenaliny we krwi gracza, uczucie prędkości i ogólną miodność produkcji. Niestety Street Racing Syndicate w tym aspekcie prezentuje się dość marnie. Wszystkie tory są płaskie, mało zróżnicowane i wykonane bez fantazji. Niby wszystko ładnie się świeci i mieni, zupełnie jak w Need for Speed: Underground, lecz ogólne wrażenie jest bardzo słabe, a przejazdy mało emocjonujące. Namco delikatnie mówiąc dało ciała.