Nie ukrywam, że bardzo lubię taki system progresji, który cały czas daje poczucie osiągnięcia, a przy tym stopniowo zapoznaje świeżą krew z nowymi elementami mechaniki. Z czasem można wytwarzać broń palną, pułapki, wieżyczki obronne, agrokulturę, pancerze i wiele, wiele innych. Wszystko to wymaga surowców pojawiających się w określonych regionach co z kolei popycha do konieczności przemierzania mapy. Jeśli wydaje wam się w tym momencie, że Ark pożera ogrom czasu, to macie rację. Nawet grając solo należy dbać o bazę, zbierać duże ilości surowców i poświęcać parę godzin dziennie choćby po to by się utrzymać. Mimo że obecnie wszystkie przeliczniki są razy 2 wyższe  porównaniu do tych z wczesnego dostępu, to nadal nie jest lekko.

Niech za przykład posłuży kolejny element gry. Większość stworzeń można oswoić pokojowo lub (przeważnie) nie, gdzie w zależności od ich poziomu doświadczenia wzrasta wymagany czas oraz pokarm/usypiacze. Im lepsza bestia na dziko, tym potężniejsza będzie w naszych rękach. Chcąc rywalizować z innymi trzeba zatem celować wysoko i aby nie marnować nawet 8 godzin robienia za niańkę należy poświęcić o wiele więcej czasu na przygotowanie odpowiedniej karmy z jaj innych dinozaurów. System bardzo rozbudowany oraz ciekawy, ale pochłaniający kawał życia, a także potencjalnie wiele osób. Pomijając ten "detal" zabawa w tresera jest świetna, a każda bestia ma parę zastosowań od zbieractwa czy produkcji surowców, po wierzchowce bojowe, a nawet platformy oblężnicze!

Jeżeli chcecie być czymś więcej niż ukrywającymi się duszami, to niestety musicie grać w grupie. Najlepiej dużej żeby przypadkiem inni wami nie pomiatali, bo jak nietrudno się domyślić inne plemiona bywają bardzo agresywne. Ponadto nie ukrywam, że ten tytuł wymaga sporej dedykacji. Pamiętam jak dobre 2 lata temu do snu czytałem wikię zamiast książki, a pogawędki przy pracy krążyły wokół tego, jakiego dinozaura potrzebujemy i ile ropy czy amunicji musimy ogarnąć na najbliższy tydzień.

Z pomocą samotnym wilkom mogą przyjść prywatne, dedykowane serwery z jeszcze większymi przelicznikami,  zasadami, ale przede wszystkim dum dum dum – MODAMI. Począwszy od map, przez nowe stworzenia, aż po kompletnie inne mechaniki. To wszystko czeka na was w łatwo dostępnym warsztacie steama i muszę przyznać, że kreatywność graczy nie zna granic. Dziś nawet znalazłem modyfikację pozwalającą na posiadanie uzbrojonych strażników sterowanych przez sztuczną inteligencję, niczym w Conan Exiles. Nie ukrywam, że bardzo brakuje mi tego w głównej grze, aby nawet i bez kumpli poczuć się bezpiecznie.

Pod względem grafiki nadal jest przyzwoicie, a ponadto był to pierwszy tytuł wspierający DirectX 12. Nie wiem tylko czy Unreal Engine 4 nadaje się do wielkich sandboxów, bo optymalizacja wciąż pozostawia trochę do życzenia i jeśli nie macie mocarnego PC, to zapomnijcie o płynnej grze. Na konsolach podobno również nie jest zbyt stabilnie, ale ogrywałem wersję na komputery osobiste, więc nie miałem okazji sprawdzić osobiście.

Podsumowując Ark: Survival Evolved to potężny moloch, który pożre wasze dusze, większość czasu wolnego, a w zamian da dużo śmierci i nierzadko zrujnowaną bazę. Ale mimo paru wad, warto do niego przysiąść chociaż raz. Razi średnio działający system konstrukcji, przesadne wymagania czasowe (prywatne serwery tutaj ratują) czy przewaga ofensywy nad obroną, lecz fani hardkorowego survivalu wymagający czegoś więcej nie znajdą niczego lepszego. Nawet młodsza konkurencja przegrywa według mnie, bo oferuje ogromne, puste skorupy, przeciwko potężnemu, żywemu organizmowi. Aha i uważajcie na przerośnięte modliszki... serio.