Mimo wszystko szkoda jednak, że prowadzenie własnego biznesu potraktowano tym razem po macoszemu, uzupełniając ten model rozgrywki darmowymi aktualizacjami, niejako na dokładkę do głównego, schematycznego Chef for Hire. Położenie większego nacisku na managerskie aspekty znane z jedynki mogło zwyczajnie lepiej wypełniać luki pomiędzy powtarzalnym, choć dynamicznym i przyjemnym gotowaniem, oferując silniejszą motywację i płynniejszą progresję niż ma to miejsce w nieco schematycznym ale oferującym masę zawartości i wyzwań Chef for Hire. Sama rozgrywka sprawdza się na szczęście bardzo dobrze w obu konwencjach, zwłaszcza gdy opanujemy przygotowywanie aktualnie wybranych dań i skupimy się na płynności i precyzji gotowania. W przypadku naszej restauracji istotny jest więc dobór potraw, podczas gdy kampania serwuje szeroki wybór narzuconych z góry smakołyków, zachęcając do sprawdzenia w akcji wszystkich niuansów gry. W odróżnieniu od ustalania składu menu, samo dekorowanie naszej knajpy ma raczej kosmetyczne znaczenie, może jednak stanowić miłą odskocznię od patelni nawet mimo niezbyt wygodnego sterowania w edytorze wystroju. To na szczęście sprawia się znacznie lepiej, gdy już staniemy za ladą, gotowi do wytwarzania apetycznego jadła.

Do czerpania pełni przyjemności z zaprezentowanych w CSD2 kuchennych rewolucji konieczne było zapewnienie responsywnego sterowania, niezależnie od wybranego sposobu kontroli. Najprostszym rozwiązaniem jest kontrolowanie gry z wykorzystaniem myszki (bądź touch-pada), jednak wysokie tempo i żar kuchennej akcji mogą negatywnie wpływać na precyzję i sprawność tego sposobu rozgrywki. W przypadku domyślnego sterowania klawiaturą wybór odpowiedniego stanowiska klawiszami numerycznymi sprawdza się śpiewająco, podobnie zresztą jak uniwersalne czynności przypisane do sensownie dobranych klawiszy. Przyczepić można się wprawdzie do momentami mylących sposobów podpięcia poszczególnych składników i czynności (szczególnie, gdy kilka z nich zaczyna się od tej samej litery), ale szczęśliwie zapewniono możliwość praktycznie kompletnej zmiany domyślnej klawiszologii.

W przypadku kontrolerów wszystko działa zgodnie z oczekiwaniami, jednak przypisanie czynności do anonimowych face buttonów nie jest tak intuicyjne i satysfakcjonujące jak kontrolowanie gry z wykorzystaniem całej klawiatury i liter odpowiadającym poszczególnym akcjom. Przyzwyczajenie się do tego modelu sterowania może być konieczne w przypadku lokalnego trybu dla wielu graczy, w którym dwóch kucharzy może spróbować swoich sił we wspólnym prowadzeniu restauracji. Oczywiście gotowanie w grupie to idealna recepta na jeszcze większe podkręcenie stopnia panującego na ekranie chaosu, jednak intensywne wrażenia płynące z gotowania w ten sposób potrafią sprawić masę radochy, szczególnie gdy skrzętnie zaplanowana zmiana legnie w gruzach pod naporem nienasyconych obżartuchów i nagłego deficytu frytek.