Starcia z co potężniejszymi zastępami wrogów owocują koniecznością skutecznego unikania ciosów i wyprowadzania płynnych ataków, celem aktywowania zdolności broni. Drobne mechaniczne zgrzyty i przydługie, skokowe animacje psują jednak nieco ich odbiór, utrudniając zapanowanie nad walką i wymagając poświęcenia odrobiny czasu na adaptację. Po jakimś czasie irytują także przydługie okresy bezczynności przy ładowaniu potyczek, a samej walce nie zaszkodziłaby obecność bardziej interaktywnych plansz i zdolności bojowych. W ogólnym rozrachunku ciachanie zastępów wrogów potrafi sprawić nieco satysfakcji i jest z pewnością miłą odskocznią od odkrywania rozłożonych na stole kart.

Walka jest więc kolejnym elementem, który uległ względem “jedynki” znaczącej poprawie, a trend jest także kontynuowany w kwestii oprawy audiowizualnej. Większość rozgrywki spędzimy oczywiście usadowieni przy skąpanym w półmroku stole, twarzą w twarz z Rozdającym, jednak nawet ta minimalistyczna formuła została zaserwowana w całkiem klimatyczny i atrakcyjny sposób. Pozwalając przy tym skupić się na czytaniu tekstu związanego z odsłoniętą kartą, bądź potęgując emocje związane z aktualną próbą umiejętności. Większych fajerwerków można spodziewać się po samych walkach, które doczekały się solidnego odpicowania. Ciężko tu co prawda mówić o technicznych wyżynach, ale sequel zdecydowanie przybliżył grę do obecnych standardów, broniąc się nie tylko ciekawą rozgrywką, ale także schludną i czytelną prezencją. Klimat przygody podkreśla dodatkowo różnorodna ścieżka dźwiękowa oraz błyskotliwe docinki prowadzącego grę czarodzieja.

Mimo drobnych potknięć i ograniczeń koncepcyjnych, Hand of Fate 2 świetnie akcentuje swoje silne strony. Zarówno nowi odbiorcy, jak i fani pierwszej odsłony “Dłoni Przeznaczenia” z pewnością docenią nie tylko przebudowany, bardziej satysfakcjonujący system walki, ale również większą różnorodność karciano-eksploracyjnego aspektu zabawy. Połączenie dobrego designu, rozbudowanej progresji i wciągającej narracji ponownie pozwoliło twórcom połączyć pozornie niepasujące do siebie elementy w nietuzinkową i absorbującą produkcję, stanowiącą interesującą propozycję dla fanów roguelike’owych RPG-ów akcji.