Największym problemem Oriental Empires jest właśnie to, że nie ma w nim dobrego samouczka. Twórcy atakują nas na początku długaśnymi wskazówkami, ale od samego ich czytania ma się ochotę wyłączyć grę i rzucić ją w kąt, dlatego – o ile macie w sobie odpowiednie pokłady cierpliwości – lepiej odkrywajcie poszczególne mechanizmy samemu. Początki są jednak trudne i bolesne, bo zanim dotrzecie do tego, jak odpowiednio rozwijać państewko, by generowało zyski pozwalające na podbój dalszych horyzontów (albo w drastycznej wersji – by nie upadło po kilkunastu turach), minie co najmniej kilka, jak nie kilkanaście godzin. Gdy jednak oswoicie się z prawami rządzącymi rozgrywką, Oriental Empires nabiera rumieńców i wyrasta na całkiem niezłą strategię.

Idąc dalej, zatrzymajmy się na chwilę przy bitwach i biorących w nich udział jednostkach. Armię rekrutujemy z dwóch obozów: szlachty i chłopstwa. Najsilniejszych wojowników znajdziemy - naturalnie - w pierwszej kategorii. Niemniej, przynajmniej początkowo, ich usługi nie będą dla nas dostępne z uwagi na wysokie fundusze, jakie należy przeznaczyć na pokrycie żołdu. Samą rekrutację rozwiązano całkiem ciekawie. Nie jesteśmy bowiem obciążeni kosztem pozyskiwania jednostek. Dostajemy wojaków niejako za darmo. Ograniczeniem jest pula dostępnych postaci dla każdego z miast, a także możliwości naszego skarbca do opłacania żołdu. Fajną sprawą jest opcja prostego uszczuplania armii – gdy uznamy, że dany oddział nie jest nam potrzebny, możemy odesłać jednostki do domu, tym samym odciążając skarbiec.

Starcia na grafikach promocyjnych mocno nawiązywały do cyklu Total War. Niestety, w praktyce, są dużo prostsze i mniej ciekawe. Przed każdą bitwą decydujemy o szyku, w jakim ustawią się nasi wojacy, a następnie wydajemy proste rozkazy. Gdy zakończy się tura planowania, rozpoczyna się bitwa, której w żaden sposób nie możemy jednak kontrolować. Jesteśmy biernym obserwatorem chaotycznego wydarzenia, na którego przebieg nie mamy większego wpływu. Jak dla mnie, bitwy to najbardziej nużący element Oriental Empires, co przy tego typu produkcji, mocno obniża ocenę końcową.

W finalnym rozrachunku Oreintal Empires budzi mieszane uczucia. Gra ma wysoki próg wejścia, spowodowany kiepskim samouczkiem i bardzo słabo opisanymi mechanikami. W połączeniu z chaotycznymi i mało ciekawymi bitwami, na których przebieg nie mamy wielkiego wpływu, powoduje to, że ciężko zarekomendować ten tytuł każdemu fanowi strategii. Z drugiej strony, gdy zapoznamy się z panującymi tu zasadami, rozbudowa naszego wschodzącego imperium i ekspansja na kolejne heksagony, przynosi sporo frajdy. Nie można odmówić też produkcji pewnego uroku, spowodowanego osadzeniem jej akcji w starożytnych i średniowiecznych Chinach. Zagrać możecie, ale pod warunkiem, że „strategia” to wasze drugie imię i chcielibyście spróbować czegoś nieco bardziej „orientalnego”.