Tym sposobem dochodzimy zarówno do największej zalety, jak i wady przedsięwzięcia. Jak na gatunek roguelike przystało, w Everspace prawie cały czas wykonujemy mniej więcej te same czynności. Trafiamy do jakiegoś sektora wszechświata, ubijamy przeciwników, gromadzimy surowce, usprawniamy statek i proces powtarzamy. Pętli nie przerywa nawet zaliczenie zgonu, albowiem jakby nigdy nic znowu wskakujemy do kabiny statku i pędzimy na kolejną akcję, przy czym zaczynamy na początku danego sektora, postępy są resetowane.

Mimo że jest progresja, jest satysfakcja i jest mnóstwo efektownego strzelania, mogę sobie wyobrazić sytuację, w której osoby mniej cierpliwe najzwyczajniej w świecie od gry się odbiją. Ileż razy można bowiem powtarzać podobnie wyglądający sektor (podobny, bo lokacje są generowane proceduralnie) tylko po to, aby zdobyć wyposażenie, tudzież ulepszenia, konieczne do tego by dotrzeć do następnego podobnie wyglądającego sektora? Osobiście bawiłem się bardzo dobrze, ale po kilkunastu godzinach coraz rzadziej produkcję odpalałem. Nadal do niej co prawda powracam, ale już tylko na krótkie sesje. Żeby się odstresować, pyknąć szybką rundkę, dodać jakieś ulepszenie i tyle.

Innymi czynnikami, mogącymi sprawić, że od Everspace się odbijecie są: stroma krzywa poziomu trudności oraz nie do końca dopracowane sterowanie, przynajmniej jeśli chodzi o pada. Poziom trudności określamy korzystając z trzech pozycji. Niezależnie od tego, którą wybierzecie, przez pewien czas będziecie musieli się przyzwyczaić do agresywnych przeciwników, słabych osłon i kiepskiego kadłuba. Dopiero po jakiś 10-15 starciach jako-tako zaczniecie zwyciężać. W tym przypadku trening czyni mistrza, a prawdziwi międzygwiezdni wyjadacze poświęcili na niego niemało czasu.

Choćbyście nie wiem ile latali, prawdopodobnie nigdy nie opanujecie sterowania z wykorzystaniem pada. Wygląda na to, że twórcy upodobali się klawiaturę i myszkę, a w rezultacie na tymże tandemie zabawa przebiega najsprawniej. Dość łatwo się celuje, maszyny mają odpowiednią zwrotność - jest tak, jak być powinno. W przypadku pada występuje zbyt duża bezwładność (kiepska czułość?). Nie byłem w stanie się wczuć, często strzelając po prostu na oślep. Po kilkudziesięciu sesjach nie wytrzymałem i przerzuciłem się na gryzonia.

Pod względem technicznym, Everspace prezentuje się całkiem solidnie, a momentami fenomenalnie, co w sumie nie powinno być większym zaskoczeniem, kiedy weźmiemy pod uwagę, że produkcja działa na silniku graficznym Unreal Engine 4. Generuje on pełne detali modele statków, sugestywne otoczenie oraz wspaniałe efekty specjalne. Szczególnie ładnie wyglądają wszelkiej maści wybuchy i wystrzały. W późniejszych etapach, kiedy jest ich więcej, całość przypomina bardzo efekciarski pokaz fajerwerków. Na minus zaliczyłbym natomiast małe zróżnicowanie statków, z którymi walczymy, baz, stacji itd. Jest tego raptem kilka wariantów. Małe różnice są też pomiędzy trzema frakcjami, na które natrafiamy.

Everspace to dobra, początkowo bardzo dobra strzelanka kosmiczna. Nie jest to w żadnym razie symulator, a zręcznościowy rogalik, w którym najistotniejsze jest grindowanie. Jeśli nie lubicie w kółko powtarzać tych samych czynności, tylko po to, aby podrasować statek, doposażyć go i przebrnąć wreszcie przez problematyczny sektor to raczej nie jest to gra dla Was. Żeby się radować, musicie lubić rogaliki - bez tego ani rusz!