Jeżeli ktoś tworzyłby ranking najdłużej powstających gier od twórców niezależnych, Owlboy zajmowałby w nim wysoką pozycję. Prace nad tym tytułem rozpoczęto w 2008 roku, a dopiero na początku listopada bieżącego roku doczekał się on swojej premiery. Okazuje się jednak, że warto było poczekać, choć czekali pewnie nieliczni - idę o zakład, że wielu z Was pierwszy raz o Owlboyu słyszy. Czas zatem nadrobić zaległości!

Owlboy opowiada historię młodego chłopca-sowy, Otusa. Bohater mieszka sobie w wiosce z innymi sowami, ale nie trwa to zbyt długo - chwilę po rozpoczęciu gry i zapoznaniu się z jej podstawową mechaniką lokacja atakowana jest przez złowrogich piratów. Nie ma tu wielkiej finezji - naszym zadaniem jest powstrzymanie najeźdźców. Fabuła nie jest więc specjalnie zaskakująca (poza kilkoma zwrotami akcji), ale twórcy przygotowali bardzo fajne relacje pomiędzy Otusem, a jego przyjaciółmi i innymi napotkanymi postaciami. Całość utrzymana jest w lekkim tonie, nie brakuje tu uszczypliwych żartów oraz czarnego humoru. Są jednak momenty, gdy Owlboy potrafi zagrać nam na emocjach, jednocześnie punktując takie wartości, jak przyjaźń czy poświęcenie dla drugiej osoby - to wielkie osiągnięcie, szczególnie, że mówimy tu przecież o platformówce, a nie rozbudowanym RPG-u.

Rozgrywka w grze od D-Pad Studios to możliwie jak najlepsze wykorzystanie sprawdzonych schematów. Twórcy nie silą się na innowacyjność czy angażowanie wymyślnej mechaniki, krocząc możliwie najprostszymi ścieżkami. Jako chłopiec w ciele sowy, poruszamy się głównie przy pomocy skrzydeł, latając po dwuwymiarowej planszy - lub chodząc, jeżeli pod stopami pazurami mamy nieco gruntu. Inne zdolności, jakimi dysponuje Otus, to wyprowadzanie ciosów przy pomocy skrzydeł oraz chwytanie rozmaitych przedmiotów. Szczególnie ten ostatni skill jest nader często wykorzystywany podczas zabawy, czy to do wyrywania bakłażanów, które następnie możemy zjeść i zregenerować nieco życia, czy też do złapania kamienia i rzucenia nim w przeciwnika. Pochwycić w szpony możemy także jednego z naszych przyjaciół i tym samym korzystać z jego zdolności. Już na samym początku zabawy zaprzyjaźniamy się z pewnym jegomościem z karabinem, po chwyceniu którego Otus zamienia się w latające działo. Z czasem poznajemy nowych kumpli z innymi gadżetami. Możemy ich w dowolnym momencie przywołać i tym samym zyskać inne bonusy. Mimo że wszystko to brzmi banalnie, w praktyce sprawdza się świetnie!