O The Impossible Game słyszałem same niemożliwe rzeczy, a głownie to, że tej produkcji po prostu nie da się ukończyć. Nie wiem czy tak jest w rzeczywistości, ale coś w tym musi być, skoro po 50 podejściach nie udało mi się zaliczyć nawet pierwszego poziomu, a gdy spróbowałem w innych układach to... również poległem.

Jak zwykle w przypadku recenzji, na początku zaznajomię Was ze scenariuszem… albo i nie, gdyż w produkcji studia Grip Games coś takiego nie występuje. Gracz wciela się bowiem w, teraz uwaga, kwadrat, który musi unikać trójkątów i przepaści. To wszystko ma na celu sprawienie, by gracz wyszedł z siebie, wziął komputer pod pachę i wyskoczył z okna.



Gra jest banalna w założeniach, ma banalne sterowanie (jeden przycisk odpowiedzialny za skakanie i nic więcej), ale jest uber trudna. Nie grałem w żadną odsłonę serii Souls, która znana jest z wyśrubowanego poziomu trudności, ale bawiłem się za to Super Meat Boy'em, a on też do łatwych nie należy. Powiem tak, w przypadku produkcji studia Team Meat udało mi się zaliczyć kilkanaście poziomów na dzień dobry. Natomiast w The Impossible Game nie ukończyłem nawet jednego (!!!).

Kluczem do sukcesu (chociaż wątpię, by można było mówić o sukcesie w moim przypadku) jest uczenie się leveli na pamięć. Żeby w ogóle myśleć o zaliczeniu układu, należy przyszykować się na mozolne powtarzanie tych samych czynności tysiące razy. Trzeba wyryć w mózgu każdy trójkąt, każdą sekundę trasy, każde wciśnięcie przycisku i każdą nutę muzyki przygrywającej w tle, gdyż w jej rytm porozstawiane są przeszkody. Zdecydowanie więc The Impossible Game nie jest dedykowane niecierpliwym graczom.

Tytuł posiada bardzo niecodzienną oprawę graficzną. Jak już wywnioskowaliście z tekstu, na ekranie wyświetla się w zasadzie tylko kwadracik i przeszkody. Podczas zabawy cały czas przemieszczamy się w prawą stronę i musimy być niesamowicie skupieni, by cokolwiek ugrać. W związku z tym, The Impossible Game męczy wzrok niesamowicie, a dodatkowo wywołuje pewne nieprzyjemne uczucie. Otóż po zakończeniu rozgrywki, która powiedzmy, że trwała 15 min, miałem wrażenie, że całe pomieszczenie wokół mnie się przemieszcza. Pewnie starsi użytkownicy naszego serwisu, którym zdarzyło się przesadzić z alkoholem, spotkali się z tak zwanym „helikopterem” - człowiek zamyka oczy i chce iść spać, a wydaje mu się, że wszystko się kręci. Podobnie jest po zabawie z produkcją studia Grip Games, z tym wyjątkiem, że wszystko ucieka w prawą stronę i po kilku chwilach się normuje. Niemniej zaraz po skończeniu zabawy miałem wrażenie, że czarna dziura zaczęła wsysać świat. Dziwna sprawa.



Czy warto więc inwestować kasę w The Impossible Game. Osobiście uważam, że nie. Ta gra cię zgnoi i zniszczy Twoją psychikę. Niemniej ma w sobie to coś, że mimo wszystkich przeciwności losu i tak próbujesz dalej zaliczyć ten durny poziom. To jednak dla mnie za mało, jak na 5 euro. Przed wydaniem pieniędzy polecam więc zaznajomić się w wersją demonstracyjną, którą znajdziecie w tym miejscu, ewentualnie skusić się na edycję przeznaczoną dla urządzeń mobilnych (nabędziecie ją za około 3 zł).