Dannazione, Face Noir już od samego początku robiło mi niemałe problemy. Uwierzcie lub nie, ale tę przygodówkę, zaserwowaną przez Mad Orange, pobierałem prawie 20 godzin! Najwyraźniej widać, że na serwerach producenta ruch dziennikarzy był tak ogromny, że te nie wyrabiały z obsługiwaniem namolnej klienteli.
Dannazione, Face Noir już od samego początku robiło mi niemałe problemy. Uwierzcie lub nie, ale tę przygodówkę, zaserwowaną przez Mad Orange, pobierałem prawie 20 godzin! Najwyraźniej widać, że na serwerach producenta ruch dziennikarzy był tak ogromny, że te nie wyrabiały z obsługiwaniem namolnej klienteli. Ale warto było czekać, warto.
Premiera tytułu została rozłożona na raty. Najpierw włoskie dzieło debiutował w Niemczech. Za sprawą studia Daedalic Entertainment. Dopiero po jakimś czasie wydano je w słonecznej Italii, a 18 lipca zostanie wypuszczone w angielskiej wersji językowej w cyfrowej dystrybucji (na razie). Jak się sprawuje? Zapraszam na pokoje.
Wcielamy się w rolę zmęczonego życiem detektywa, Jacka Del Nero. Przyjmując z pozoru błahą sprawę – odnalezienie córki bogatego biznesmena – zostaje on wciągnięty w wir, całkowicie niezależnych od niego wydarzeń z pewnym chińskim taksówkarzem, który złoił pojazd grubemu meksykaninowi. Fabuła z pozoru wydaje się banalna. Jednak do czasu, kiedy dzwoni do niego znajomy z policji i mówi mu, by ten przyjechał do portu. Tajemniczego jegomościa już nie ma. Za to przy aparacie telefonicznym znajdujemy świeżą krew. Wiecie już do czego zmierzam. Oczywiście nagle zjawia się chmara mundurowych i aresztują protagonistę. Naszym nadrzędnym celem jest wykaraskanie się z tej nieciekawej sytuacji.
Face Noir to klasyczny tytuł point & click z dwuwymiarowymi tłami i o jeden bok szerszymi postaciami. Jednak wyróżnia go charakterystyczny klimat Stanów Zjednoczonych z lat 30. ubiegłego wieku. Nastrój noir udziela się od startu do mety około 10-godzinnej przygody Jacka Del Nero, często mylonego z popularnym aktorem o podobnym nazwisku. Oprócz tego, Jack posiada również pewną umiejętność, która pozwala mu analizować przedmioty oraz przekonywać rozmówców do swojej racji. Nie są to żadne nadprzyrodzone zdolności, po prostu sztuka perswazji. Abyśmy mogli wykorzystać ten skill, wcześniej musimy uzyskać wystarczającą liczbę informacji na dany temat. Dopiero po stosownym rekonesansie pojawia się niebieska opcja dialogowa, a po naciśnięciu jej przenoszeni jesteśmy na specjalny ekran, gdzie swobodnie dryfuje wiele różnych odpowiedzi. Naszym zadaniem jest je odpowiednio dopasować, tak, by tworzyły spójną całość. To nie tylko pozwala na wspomniane wyżej czynności, ale po uważnym wczytaniu się, stanowi sporą wskazówkę dla samego grającego. Niestety, nie sposób jest się w takich momentach zaciąć czy wybrać zły wariant. Jeśli przez omyłkę klikniemy nie tę opcję co trzeba, Jack skwituje to szybkim „to nie ma sensu” i pozwoli na dalszą zabawę na chybił trafił. Takich chwil także nie ma zbyt dużo, jednak zostały bardzo dobrze wyważone. Dzięki temu nie sprawiają wrażenia zapchajdziury, ani też elementu, który został pominięty w procesie produkcji, a teraz pozostawiony sam sobie bytuje w gdzieś w kodzie gry.
Jack to stereotypowy, wypalony i nieco podpity glina. Sztywne rozmowy, typowe komentarze „sziet, co za bulszit” oraz ambiwalentna postawa do tego, co ma być jutro. Na szczęście, dla przykładowych postaci z takiego archetypu, nie wyróżnia się tym, iż wysadzając każdy napotkany budynek nie zabija połowy populacji USA. Del Nero potrafi czasami błysnąć inteligencją, trafnym pomysłem czy też ciekawą wskazówką. No i koniec końców gościa da się polubić, chociaż jest to raczej szorstka, męska przyjaźń.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler