Na sklepowe półki z grami komputerowymi trafił zupełnie nowy tytuł: Football Manager 2005, który jest dziełem firmy Sports Interactive. Owa gra ma stanowić konkurencje dla bardzo popularnego Championshipa, który od kilku lat zasługuje na miano najlepszego managera sportowego. Najnowsza wersja Champa ukaże się dopiero w przyszłym roku ale już teraz możemy dowiedzieć się czegoś więcej o Football Manager 2005 i ocenić czy ma szanse w walce o miano najlepszej gry tego gatunku.



Tuż po rozpoczęciu swojej przygody z grą Football Manager 2005 zauważamy, że produkt korporacji Sports Interactive oferuje naprawdę olbrzymią ilość opcji. Najlepiej przed rozpoczęciem kariery, pogrzebać nieco w ustawieniach gry. Programiści oferują wybór waluty, w jakiej mają być wyświetlane pieniądze (np. za sprzedaż zawodników); jeżeli posiadamy wersję kilkujęzyczną, to możemy wybrać w jakim języku FM 2005 ma do nas przemawiać; pojawia się także możliwość wyboru, czy chcemy oglądać na ekranie przetwarzanie wyników poszczególnych meczy, czy też ma to się dziać w tle, podczas gdy my, jako manager, odbieramy na przykład maile lub ustalamy skład na najbliższy mecz. Warto także wybrać, w jakich odstępach czasowych ma być wypłacane wynagrodzenia naszym podopiecznym (do wyboru: co tydzień, miesiąc lub rok). Nie zapomniano także o zapalonych fanach tego gatunku, którzy najprawdopodobniej zapuszczając się w wir gry, zapomną o jej zapisywaniu... A niech np., odłączą takim prąd w trakcie finału Ligi Mistrzów? I co wtedy? Chyba nie ma sensu rozpoczynać wszystkiego od początku. Dlatego też warto ustawić opcję autozapisywania (np. program może zapisywać grę codziennie, co tydzień, co dwa itd. – dla wyjaśnienia dzień w Football Manager 2005 dzieli się na trzy części, tj. rano, popołudnie i wieczór, a każda z nich uaktywnia się po kliknięciu na przycisk ‘kontynuuj’).



Rozgrywkę zaczynamy od dodania profilu trenera, gdzie wybieramy jego (tj. swoją – gracza) narodowość, datę urodzenia (jeśli wybierzemy, żeby manager miał nie więcej niż 25 lat, to program automatycznie zmieni wiek na 30) oraz wybór ulubionego teamu, o którym będziemy dostawać m.in. informację na pocztę elektroniczną. Kolejnym ważnym, a właściwie to nawet najważniejszym, krokiem jest wybór drużyny, którą będziemy kierować. W grze jest ich ogromnie dużo, i możemy wybrać zarówno te z czołowych lig europejskich (SerieA, Primiera Division itd.) oraz z mniej znanych (chociażby polskiej, czy austriackiej). Nie zapomniane także o ligach z krajów pozostałych kontynentów (brazylijskiej, australijskiej...). Poza drużyną klubową, jeden manager może również prowadzić reprezentację. W tym celu warto wybrać opcję ‘wszyscy piłkarze’, dzięki której w bazie pojawią się także zawodnicy, nie grający w żadnej z lig. Dzięki temu będziemy mogli prowadzić bardzo dogłębną selekcję zawodników i powoływać ich do kadry. Głównym elementem całej zabawy jest zarządzanie wybraną wcześniej drużyną. Na początku sezonu użytkownik ustala jej skład, przydziela numery zawodnikom oraz pracuje nad taktyką. Tylko od upodobań gracza zależy, czy będzie on chciał zajmować się zarówno trenowaniem zawodników z pierwszego składu czy też rezerwowymi oraz juniorami. Jeśli nie ma ochoty na zajmowanie się wszystkim naraz, to może niektóre obowiązki rozdzielić pomiędzy asystentów. Poza tym do obowiązków managera należy także przeglądania poczty elektronicznej, przez którą kontaktujesz się z mediami (od tego zależy twoja reputacja), czytasz co napisali ci pomocnicy, a także możesz oglądać bramki z różnych spotkań (np. agent podpowiada ci, że zawodnik xxx jest bardzo młody i zapowiada się na gwiazdę, a ty musisz podjąć decyzję – po obejrzeniu jego gry – czy warto chociażby go wypożyczyć do swojej drużyny) i inne (np. chociażby takie, jakie będą dostawać niedoświadczeni gracze, tj. klub XXX zwalnia managera YYY). Wtedy albo rozpoczynamy swoją przygodę od nowa (nie polecam, gra traci na grywalności) bądź też szukamy sobie w zakładce Praca, nowego zajęcia – możemy zostać trenerem jakiejś drużyny z 2 lub 3 ligi, albo asystentem. Nie myślcie, że jak wyrzucą was z Man U to przejdziecie sobie tak ot nic do Realu Madryt (chociaż ten ostatnio przeżywa potężny kryzys).



Transfery są bardzo ważnym elementem Football Managera 2005. Bo wiadomo przecież, że zawodnicy nie są nieśmiertelni i po kilku sezonach odejdą na zasłużoną (lub nie) emeryturę. Wtedy trzeba mieć, po pierwsze, w zapasie w miarę wytrenowanego zawodnika na daną pozycję oraz nabywać kolejnych. Mogą to być doświadczeni piłkarze, którym kończą się kontrakty lub też po prostu młodzi zawodnicy, zapowiadający się na gwiazdy futbolu. Zawsze również jest możliwość wzięcia do składu jakiegoś juniora lub, jeżeli nie chcemy sprzedawać, a chcemy się pozbyć piłkarza, możemy wymieniać zawodników między klubami.
Niezależnie od etapu, na jakim jesteśmy (czy rozpoczynamy sezon, czy też gramy już w fazie pucharowej np. LM) musimy ustalać taktykę naszego zespołu. Bardzo rzadko sprawdza się to, że przez kilka meczy gramy tym samym ustawieniem. Nie dzieje się tak dlatego, że obrana przez nas strategia na boisku jest zła. Może się zdarzyć tak, że musimy zagrać np. nie dwoma, a jednym napastnikiem, bo pozostali połapali kontuzję. Wtedy praktycznie trzeba nieco przestawić ustawienie i zagrać bardziej defensywnie. Może się zdarzyć również tak, że mamy za mało obrońców, a nie chcemy grać tymi, którzy mają słabe zdolności, bo mecz jest wysokiej rangi (np. o półfinał pucharu ligi). Wtedy ustawiamy na obronie trzech najlepszych, w pomocy pięciu zawodników, z czego najlepiej jeden niech będzie nieco cofnięty do defensywy. Na dokładkę dochodzi, a jakżeby inaczej, dwóch napastników. Jeżeli stwierdzimy, że jakiś rodzaj taktyki przypadł nam bardzo do gustu i może się przydać w przyszłości, to możemy plik z ustawieniem zapisać na naszym dysku i później, w dowolnym momencie, wczytać.

Wiadomo nie od dziś, że są takie gry, w których niektórych elementów ocenić się po prostu nie da. W managerach piłkarskich CM/FM (nie licząc TCM działającego na silniku FIFA) jest to na pewno grafika. Jednak należałoby napomknąć parę konkretnych słów na temat interfejsu, który, z powodu wspomnianego już rozstania Eidosu ze Sports Interactive, został stworzony całkowicie od nowa. Trzeba przyznać, że, po pierwsze: jest on bardzo intuicyjny, po drugie: kolory dobrane do designu zostały wręcz wyśmienicie (oczywiście jest to moje subiektywne zdanie, jako że jestem autorem tej recenzji, mam prawo takowe wyrazić, a ci, którym wygląd się nie podoba, mogą za darmo ściągnąć dowolne skórki z Internetu), i wreszcie po trzecie: każdy użytkownik może ustawić wygląd pod siebie (nie tylko przez wspomniane zmiany kolorystyczne, ale także układ menu i tym podobne).



Może nie należy tego uznać za błąd, ale po prostu w FM w ogóle nie ma muzyki(!). Jedyne co się pojawia, to krzyki, przyśpiewki i jęki zawodu kibiców podczas meczu (i to wykonane bardzo profesjonalnie – zależnie od sytuacji kibice potrafią gwizdać, a kiedy np. uwielbiana drużyna strzela u siebie gola, szaleją z radości; śpiewając podczas meczu na wyjeździe potrafią w momencie się uciszyć, kiedy ich pupile tracą bramkę). Muzyki nie ma, ale bardzo łatwo można przełączać się między grą a Windowsem klawiszami alt+tab, dlatego też najlepiej do grania włączyć sobie ulubioną playlistę z Winampa
Wady są. A jakże mogłoby ich nie być?