„Jeśli się chce, by mężczyzna czy chłopiec pożądał danej rzeczy, należy ją jedynie uczynić trudno osiągalną.”
Mark Twain

Co jeszcze można wycisnąć z wyeksploatowanej do granic możliwości Legendy o królu Arturze? Węgierskie studio Neocore Games (które niegdyś stworzyło Crusaders: The Kingdom Come) pokazuje, że całkiem sporo. Wystarczy dodać kilka czarów, magicznych jednostek, zaplanować rozgrywkę i wszystko to okrasić ładną grafiką oraz bardzo klimatyczną muzyką (po czym gotować na wolnym ogniu wiele godzin). I na tym teoretycznie mógłbym zakończyć, ale na przekór światu nie zrobię tego. Z jednego powodu – bo zbyt wiele jest jeszcze do powiedzenia.

Czym tak naprawdę jest gra Król Artur? Najprościej mówiąc - połączeniem Total War i Heroes of Might and Magic. To dość śmiałe stwierdzenie, gdyż obie wymienione przeze mnie serie to bestsellery, gry – legendy. Jednak nad wyraz trafne. Rozgrywka została bowiem podzielona na część turową (mapa) oraz bitwy w czasie rzeczywistym. W to wszystko została wpleciona jeszcze niteczka nosząca miano RPG. Co ciekawe, wszystkie te elementy tworzą w miarę spójną całość. Ale po kolei.



Wcielamy się w postać króla Artura. Chyba każdy zna jego Legendę, nietrudno się więc domyślić, co będzie naszym zadaniem. Musimy zjednoczyć prowincje brytyjskie pochłonięte walką o tron. Nie będzie to jednak proste! W międzyczasie udaje nam się wyciągnąć Excalibura ze skały, poznać czarodzieja Merlina czy sir Lancelota (syna Pani Jeziora) i zarządzać m.in. zamkiem Camelot. Fabuła jest wciągająca i nawet bardzo długa rozgrywka nie jest w stanie nas znudzić.

Na mapie taktycznej podzielonej na prowincje (czekające na podbicie) poruszamy się zwerbowanymi Rycerzami Okrągłego Stołu. Aby ci panowie chcieli do nas dołączyć, musimy wykonywać odpowiednie questy. Najczęściej po prostu opowiadamy się za jedną ze zwaśnionych stron i tym samym otrzymujemy lojalnego sojusznika. Na mapie musimy także odwiedzać nasze budynki, zamki, rozwiązywać questy (oznaczone jako zwoje papieru); co ciekawe są one częścią tekstową gry! Rozwiązujemy je poprzez rozmowę. Nie należą może do specjalnie lotnych, ale są ciekawe i urozmaicają rozgrywkę. Z drugiej strony można pójść na łatwiznę - po prostu wyciąć wszystkich w pień i mieć spokój. Od naszych decyzji zależy charakter naszej postaci. Nie jest on bez znaczenia, gdyż określa jakie bonusy będziemy mieli dostępne (na przykład krzyżowców). Do naszej dyspozycji zostały oddane cztery drogi, między którymi przyjdzie nam balansować: chrześcijanin – poganin, tyran – praworządny.