MediEvil (PSX)

Rozumiem. Cenny PSP wciąż strasznie wysokie i sam byłem zmuszony do kupna nowego ( zapomniałem PS Vity a miałem 11h podróż z Kołobrzego do Katowic ) więc wiem jaki to problem.

Obok tych gier można także postawić Crasha i Legacy of Kain: Soul Reaver. To są gry bardzo odporne na proces starzenia. Tak jak wiele innych dziś może odstraszyć, tak te wciąż wciągają. Ostatnio doszedłem do wniosku, że to wyznacznik gier stojących powyżej "mega-hitów". Nie jest to tylko sentyment i miłe wspomnienia - w te gry dziś mogę zagrać i nie przeżyję żadnego rozczarowania wynikającego z ich zestarzenia się. W przypadku wielu innych produkcji z tamtego okresu od telewizora odciągną mnie archaizmy. W przypadku tych tego zjawiska nie ma.

Suma summarum to zadziwiające i tak do końca nie wiem czym to tłumaczyć. Z jednej strony pikseloza, oraz stare rozwiązania dotyczące gameplay'u, z drugiej grywalność konkurująca z powodzeniem zresztą z najnowszymi produkcjami. Zastanawia mnie czy to tylko sentyment, czy też coś jest na rzeczy? Wiem z swojego doświadczenia że przynajmniej w moim przypadku wysoko oceniane nowe produkcje przegrywają często z "zabytkami". Na półce mam kilkanaście gier które po kilku godzinach lądują w strefie "Kiedyś tam" a ogrywam tytuły z przed 10 lat.
Owszem jest kilka gier które zaliczam do moich prywatnych must have (czyli seria Fallout, Final Fantasy czy Resident Evil), oraz kilka gier na których pełnoprawną kontynuację czekam z utęsknieniem (Alan Wake) i wezmę je w ciemno, nawet gdy sprawią mi zawód.
Lecz tak naprawdę dreszczyk wywołuje u mnie wrzucenie do napędu konsoli czy PC stareńkiego MediEvila, Tombi'ego, Residenta...

Jak napisałem wyżej, to nie tylko sentyment. Są gry, które dażę równie wielkim sentymentem, a jednak już nie potrafią mnie wciągnąć tak, jak kiedyś, choćby Driver. Może to też zależy od gatunku - jeden starzeje się szybciej, a drugi powoli. Platformówki na pewno zaliczają się do tej drugiej kategorii.

https://www.youtu(...)QdK0saCY

Niektóre gry mają po prostu aurę przyciągania po latach. Klimat, dźwięk... Dlatego wiele dzisiejszych produkcji zostanie zapomnianych, gdy grafika zbrzydnie i nie będą one miały nic więcej do zaoferowania.
Z tego co pamiętam to w MediEvila... Bałem się swego czasu grać. Jeśli jednak kiedykolwiek jeszcze będę miał PSX to będzie to jedna z gier które obowiązkowo chcę nadrobić.

Było coś takiego w tej grze. Pamiętam do dziś to wycie wilków i walkę z nimi, od dźwięków aż ciarki przechodziły. Podobnie było z polem bitwy i miasteczkiem, w tych lokacjach było coś niepokojącego a fantastyczna muzyka jeszcze dolewała oliwy do ognia.

Wystarczy monitor CRT i emulator( no chyba że do spełnienia potrzebujesz jeszcze dźwięku
zgrzytów napędu konsoli i czasami długotrwałego loadingu) Ostatnio kupiłem na aukcji MediEvila za 25zł brakowało tylko papierowej okładki i książeczki. Zresztą masz PS2 więc o co k'mon

Oczywiście że w MediEvil'a można zagrać na emulatorze, na PS2 albo na PS3 tak jak ja to zrobiłem - ale to tylko dlatego że miałem problem z kartą pamięci na PS1 . Osobiście nie robi mi różnicy na jakiej platformie zagram w klasyki z PS1 np. ale jeśli mam możliwość zagrania w daną grę na docelowej konsoli to tak robię i nie chodzi tu o odgłosy lasera itp no może chociaż dla samego startup'a

Dźwięk intra PS1 mam ustawiony jako startowy w windowsa, więc prawie jak konsola ;-)

Nie pomyślałem żeby tak zrobić na własnym PC ale osobiście sam dźwięk mi nie wystarcza, bo nie raz za dzieciaka czekałem aż pojawi się czarny ekran z napisem PlayStation bo świadczyło to o tym że gra się wczytuje z powodzeniem