Bodycount (PS3)

Okrutnie jest zagrać w to coś po świetnym Sniper Elite V2. Straszna tandeta z bardzo kiepskim sterowaniem, które nawet nie wiem jak nazwać. Nie dosyć że odbiega od standardów, to jeszcze jest w nim uczucie ciężkości i wydaje się, że nasza broń waży z dwieście kilo i pchamy ją przed sobą ryjąc lufą w ziemi. Fabularna lipa. Jest kilka rzeczy które mogły by być fajne, ale są przytłoczone toną beznadziejnych rozwiązań które zabijają wszystko w tej grze. Multi pewnie jeszcze gorsze, bo kompletnie nikt w to nie gra. Dałem ocenę 3/10, ale chyba taka ocena jest i tak za wysoka dla tej gry. Być może multi dało by tej grze trochę więcej punktów, ale tego już się nie dowiem.

Podzielam Twoją opinię, gra jest strasznie tandetna. Nie mam nic przeciwko głupim shooterom, ale dobrze zrobionym - Bodycount natomiast taki nie jest i razi praktycznie na każdej płaszczyźnie. Black mi się nie podobał, Bodycount ma u mnie nieco wyższe notowania ze względu na bardziej współczesne, mimo wszystko responsywniejsze od tamtego tytułu sterowanie. Tutaj w zasadzie nic nie cieszy - fabuła jest żenująca nawet jak na standardy pretekstowych historyjek, przeciwnicy powyciągani z różnych konwencji i środowisk, a bronie nie mają nawet prawdziwych nazw. Nie polecam, chociaż sam dałem za to jakieś 18 zł. I to za nowy egzemplarz w Empiku, co powinno mówić samo za siebie.

Czytając Wasze opinie nie zagram w Bodycount. Nie chce tracić czasu na miernotę. Trochę nie rozumiem dlaczego tak źle oceniacie Black z PS2. Jak na swoje czasy wyglądała wręcz genialnie (jak na standardy PS2), a fabuła jest ciekawie poprowadzona.

Na pewno po części wynika to z faktu, że Black ukończyłem niedawno, a nie kiedy debiutowało na rynku. Tym niemniej mnie całkowicie nie podoba się jego podejście do realizacji gameplaya i sposób prowadzenia fabuły. Nie pamiętam w zasadzie ani jednej scenki na silniku gry, która by tę historię sensownie opowiadała; ba - sam finał to przecież wystrzelanie miliona wrogów i wysadzenie przejścia. I tyle. Brakuje chociaż dobrze nakreślonego i pokazanego czarnego charakteru. Cały czas miałem poczucie, że strzelam do anonimowych manekinów.