Bloodborne (PS4) - okladka

Bloodborne (PS4)

Premiera:
24 marca 2015
Premiera PL:
25 marca 2015
Platformy:
Gatunek:
RPG / Akcja
Język:
- napisy
Producent:
Strona:

ObserwujMam (83)Gram (38)Ukończone (32)Kupię (12)

Opis Bloodborne (PS4)
zvarownik @ 10:28 11.06.2014
Kamil "zvarownik" Zwijacz

Śr. długość gry: 49h 19min

+ czaswięcej

Bloodborne to kolejna produkcja stworzona przez zespół From Software, znany m.in. z serii wymagających gier RPG akcji - Souls. W pracach nad tytułem uczestniczył Hidetaka Miyazaki - twórca Demon's Souls.

Tytuł jest klimatyczną i brutalną produkcją z gatunku RPG, przywołującą na myśl wcześniejsze dokonania studia, od których pożyczono m.in. podobną mechanikę rozgrywki czy charakterystyczny, wymagający poziom trudności.

Bloodborne przenosi nas jednak w odmienne realia od tych, jakie znamy z cyklu Dark Souls. Zamiast mrocznego średniowiecza, trafiamy do XIX-wiecznego, wiktoriańskiego miasteczka Yharnam, które nawiedziła tajemnicza plaga, zamieniając mieszkańców w krwiożercze i bezwzględne bestie. Zadaniem gracza jest przebicie się przez kolejne zastępy wrogów, odnalezienie właściwej drogi wśród wielu przesmyków, uliczek i zakamarków oraz odkrycie źródła zarazy. Standardowo dla From Software, nie zabraknie tu licznych i wymagających walk z bossami, strażnikami danego etapu.

Sporym modyfikacjom uległ system walki, który od teraz będzie premiował wykonywanie uników i szybkie kontrataki. Bohater posiada bowiem w jednej ręce olbrzymi tasak, w drugiej zaś broń palną, co daje mu spore pole do popisu jeżeli chodzi o likwidację oponentów, lecz pozbawia zasłony w postaci tarczy, chętnie używanej przez graczy w poprzednich produkcjach od From Software.

Bloodborne to tytuł ekskluzywny dla PlayStation 4, na której to konsoli działa w rozdzielczości 1080p przy 30 klatkach na sekundę.


Wkład w encyklopedię mieli:   Dirian,
PEGI: Od 18 latZawiera przemocZawiera kontrolowane rozgrywki sieciowe
Screeny z Bloodborne (PS4)
Dodaj Odpowiedź
Komentarze (15 najnowszych):
0 kudosGuilder   @   12:29, 22.01.2015
Szkoda, że to exclusive, bo zapowiada się bardzo dobrze.
0 kudossebogothic   @   18:00, 17.11.2016
The Last of Us, Uncharted 4 ukończone, ogrywam właśnie kolekcję Nathana Drake'a jestem przy drugiej części. Kolejną grą dla której kupiłem PS4 jest Bloodborne, więc już się zaopatrzyłem. Zakup w sam raz na długie jesienno-zimowe wieczory. Uśmiech Już się nie mogę doczekać, aż zanurzę się w tym ociekającym gotycko-wiktoriańskim klimatem Yharnam. Pierwsze wrażenia są jak najbardziej pozytywne, choć trzeba się przyzwyczaić do sterowania. To jest w sumie pierwszy erpeg akcji, którego ogrywam na padzie. Na razie myli mi się przycisk odpowiedzialny za podnoszenie przedmiotów. W Uncharted jest to trójkąt, a trójkątem w Bloodborne się leczy fiolkami krwi, więc trochę już ich przez przypadek straciłem. Dumny W porównaniu do estusów tutaj fiolki wypadają z wrogów, więc myślę, że będzie nieco łatwiej. Wystarczy przed walką z bossem nazbierać ich maksymalną ilość. No i oczywiście walka w porównaniu do takiego Dark Souls oparta jest na ofensywie, więc też trzeba przywyknąć i grać zdecydowanie bardziej agresywnie.
1 kudosMicMus123456789   @   09:06, 09.10.2018
Gra jest rewelacyjna Szczęśliwy Tak jak seria Dark Souls mnie pokonała tak Bloodborne pochłonął mnie całkowicie. Gra się świetnie i bardzo przyjemnie mimo poziomu trudności, do tego fabuła mimo iż szczątkowa jest łatwiejsza do poznania niż ta w Dark Souls Dumny

System walki nastawiony na uniki i szybki ataki bardziej mi pasuje niż bieganie z tarczą i mimo ogromnego arsenału osobiście całą grę przeszedłem korzystając tylko z Rozpruwacza i Świętego Ostrza Ludwiga, choć trzeba przyznać, że design każdej broni w grze robi wrażenie. Teraz pozostało tylko powalczyć o platynę.
1 kudosguy_fawkes   @   18:06, 14.07.2022
Bloodborne swoje przeleżał na półce, zanim do niego usiadłem - obawiałem się go trochę przez wzgląd na znacznie dynamiczniejszą walkę, niż w Soulsach. I rzeczywiście - choć ogólne założenia są identyczne, walki uczyłem się niemal od nowa. Brak tarczy (w Soulsowym rozumieniu) i postawienie na mobilność sprawiają, że potyczki są nie tylko znacznie bardziej kontaktowe, ale gra wręcz wymusza bycie agresywnym dzięki systemowi odzyskiwania zdrowia po jego utracie - jeśli nie oberwiemy jeszcze raz, można się odegrać w ciągu paru sekund i odbudować dany segment paska. To trochę jak we współczesnych Doomach, które również premiują atak za sprawą leczących zabójstw chwały.

Wydawać by się mogło, że zastąpienie łuku bronią palną pozwoli na jeszcze większą asekurację i zdejmowanie przeciwników z dystansu - w praktyce jest wręcz przeciwnie. Przy jednoręcznej broni białej w lewej dłoni ląduje najczęściej wariacja pistoletu lub garłacza, który zamiast zabijania ma ogłuszyć przeciwnika, jeśli oddamy strzał w momencie jego ataku, co składa się na tutejszą mechanikę parowania, której timing jest jednak znacznie łatwiejszy do wyczucia niż w zwykłych Soulsach, choć nie każdy atak przeciwników da się tak skontrować.

I niby to Soulsy, ale inne, lampy (tutejsze ogniska) nie odnawiają zapasu potionów czy amunicji same z siebie - te farmimy z przeciwników, a wszystko, co już nie mieści się w kieszeniach, trafia do Składu, skąd gra pobiera zapas do uzupełnienia po odrodzeniu. To świetnie się komponuje z tutejszym gotycko-wiktoriańskim światem opanowanym przez potwory, zaś gracz wciela się w kolejnego Tropiciela, który ma dokonać łowów.

Jak wspomniałem na początku, mocno się obawiałem Bloodborne’a właśnie przez te dynamiczną walkę - co prawda do Sekiro jeszcze mu daleko, ale i tak gra się w to inaczej, niż w typowe Soulsy. Tu jest jeszcze bardziej action, niż RPG - współczynniki nie mają aż tak ogromnego przełożenia na rozgrywkę i nawet wysokopoziomowa postać może szybko zginąć i to nie tylko w starciu z bossami. A ci bywają znacznie agresywniejsi, niż to co widziałem w Soulsach do dwójki włącznie. Co prawda żaden z tutejszych nie wymagał tylu podejść co Ornstein i Smough, ale też moje zrozumienie gier FS, a w konsekwencji skill w nich przez lata wzrósł, więc taka Amelia, choć napsuła mi mnóstwo krwi, kiedyś z pewnością byłaby ścianą nie do przejścia.

Już pierwszy bossfight z opcjonalną Bestią Kleryka nauczył mnie, że szaleńcze ataki przeciwnika wymagają cierpliwości i zimnej krwi, by robić unik czy odbiegać rzeczywiście wtedy, gdy jest to konieczne. No i w razie potrzeby wydłużyć broń, co stanowi fajny, tutejszy ficzer - praktycznie każdy oręż można transformować do większej, bardziej zasięgowej postaci i tym samym moja poręczna, Gwintowana Laska rozkładała się do metalowego bicza. Jej duża szybkość pozwalała mi zaspamować atakami większość przeciwników, choć wielbiciele dużego żelastwa wielkości niemal jak z Monster Huntera też znajdą tu coś dla siebie.

Bloodborne, jak to u From Software, nie podaje fabuły na tacy, choć samo zakończenie, zwłaszcza to ukryte i niby właściwe, wydało mi się mniej pasujące do całości, niż pozostałe dwie, jawne opcje. Napisy końcowe oglądałem z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku Tropiciela, który dokonał łowów. Od jakiegoś czasu krążą plotki o dwójce, a nawet fanowskie zwiastuny i trochę szkoda, że poza świetnym DLC marka poszła w odstawkę, bo jej świat i klimat są niepowtarzalne. No i Mieczomłot w rzyć Sony za zamknięcie Bloodborne pod kloszem PS4: inne hity potrafią wypuszczać na PC, a tutaj nie ma nawet remastera, choć niebiescy ochoczo rzucają pieniędzmi w The Last of Us. Oczywiście, dzieło FS nie jest tak mainstreamowe i przychylne, co widać po trofeach - już pierwszego fabularnego bossa, służącego głównie do nauki parowania, pokonało niewiele ponad 40% grających, co naturalnie jest też efektem obecności gry w PS+. Niech żałują, bo nie wiedza, co stracili.