Kamil "zvarownik" Zwijacz
Hitman: Rozgrzeszenie to kolejna część przygód Agenta 47, przygotowana z myślą o konsolach PlayStation 3, Xbox 360, a także komputerach klasy PC. Gra jest przedstawicielem gatunku action-adventure, z dużą dawką elementów skradankowych.
Historia Hitman: Rozgrzeszenie opowiada o spisku przeciwko najlepszemu zabójcy, który został zdradzony przez swoich pracodawców i musi walczyć o przetrwanie. Ścigają go nie tylko starzy znajomi z agencji (w tym także stara znajoma Diana Burnwood), ale również policja oraz inne służby porządkowe. Wszyscy próbują mu przeszkodzić w dotarciu do poszukiwanej odpowiedzi. Kto go wrobił i dlaczego. Na szczęście są jeszcze osoby lojalne wobec niego.
Akcja Hitman: Rozgrzeszenie rozgrywa się w wielu zróżnicowanych miejscach, w tym m.in. w Chicago w Stanach Zjednoczonych. Każda lokacja charakteryzuje się tym, że do celu prowadzi więcej niż jedna droga, a odpowiedzią na napotkane problemy nie zawsze jest przemoc. Czasem warto przemknąć niepostrzeżenie obok przeciwników, udowadniając, iż zasługujemy na miano cichego mordercy.
Jak na prawdziwą skradankę przystało, możemy się przebierać w różne stroje, korzystać z trucizn, noży oraz podstawowej broni mordercy - garoty. Co istotne, czasem musimy też zrobić użytek z przedmiotów domowego użytku (noże, butelki itd.), wszak nie zawsze mamy pod ręką zaufane gadżety.
Tytuł został stworzony na autorskim silniku studia - Glacier 2. Wykorzystuje on zaawansowaną technologię "G2-Crowd Technology", która pozwala na generowanie około 1200 postaci na ekranie, przy stałej animacji 30 klatek na sekundę. Z tłumem można wchodzić w interakcję. Wszystko to w towarzystwie wysokiej jakości tekstur, jak również mnóstwa efektów specjalnych, dynamicznego cieniowania oraz pełnych detali lokacji.
Hitman: Rozgrzeszenie posiada nie tylko tryb zabawy dla jednego gracza, lecz również rozgrywki wieloosobowe, w których gracze wzajemnie starają wyeliminować swoje cele, nie tracąc przy tym życia. W multi także duży nacisk położono na skradanie się oraz cichą eliminację.
Nie wszyscy bohaterowie długoletnich serii mieli szczęście do obecnej generacji – taki chociażby Sam Fisher doznał sklerozy zapominając połowę swoich umiejętności i przeistaczając się w cyngla b...
Gdy po raz pierwszy ogłoszono, iż piąty Hitman znajduje się w produkcji, wielu fanów serii poczuło pewnie niepokój, zamiast radości. W dzisiejszych czasach wielkie powroty kończą się często odejściem ...
Ach, pewnie dlatego, że ktoś tak to zaprojektował by paseczek zauważenia ładował się bezmyślnie. Jesteśmy przebrani za strażnika? Strażnicy się nam przyglądają. Jesteśmy przebrani za naukowca? Naukowcy zwracają na nas uwagę. Gdy mamy garnitur agenta 47 to wszyscy na nas zwracają uwagę, a paseczek zauważenia ładuje się niemal w tym samym tempie, jak wtedy gdy jesteśmy przebrani. No i gratulacje dla wszystkich tych, którzy są w stanie rozpoznać przebierańca patrząc kątem oka w ciemnym pomieszczeniu z kilkudziesięciu metrów albo stojąc za ścianą. To jest paradoks i odwrócenie o 180 stopni idei przebierania się w poprzednich częściach. Miejscami czułem, że gra wręcz mnie zmusza do siłowych rozwiązań. W poprzednich częściach było tak, że dostawaliśmy zlecenie, mieliśmy otwartą mapę i samemu kombinowaliśmy jakby tu dobrać się do celu. Z reguły po większej części danej miejscówki mogliśmy przemieszczać się dość swobodnie i to bez ciągłego zwracania uwagi strażników. Do strzeżonych miejsc musieliśmy mieć konkretne przebranie. A tutaj gra stoi w rozkroku między liniową strzelanką pokroju Splinter Cell: Conviction, gdzie cały czas przemykamy między osłonami, a niewielką, bo niewielką, ale jednak otwartością lokacji w których możemy zdecydować jak zabić główny cel. W obrębie malutkiego segmenciku jest pewna swoboda, o ile swobodą można nazwać ciągłe ukrywanie się nawet jeśli mamy wymagane przebranie. Zresztą zauważyłem, że chodząc w domyślnym garniturze wzbudzamy tylko niewiele większą podejrzliwość, niż gdy mamy właściwy dla danej lokacji strój, w którym powinniśmy się wtopić w otoczenie. Geniusze. Naturalnie pomijam już tutaj fakt, że chodzimy w jakimś przebraniu, a w niektórych cut-scenkach Tobias Ripper ma garnitur i w nim gramy, mimo, iż to ciąg tej samej misji. Ekwipunek też czasami się "restartuje".
I jak tu na spokojne zaplanować misterną, satysfakcjonującą akcję, gdzie twórcy wszystko zaplanowali za nas? I gdzie jest, do cholery, możliwość wyboru broni przed misją i jakaś mapa danej lokacji?! Jako, że każda większa misja podzielona jest na kilka segmentów możemy w jednej miejscówce rozpętać piekło, przejść przez magiczne drzwi i nie być przez nikogo ściganym. Idiotyzm. Kolejnym bezsensem jest to, że jak zwrócimy na siebie uwagę strażnika, ale zaraz potem go wyeliminujemy to jego koledzy i tak nas ścigają. Telepatia? Gdy zostajemy zdemaskowani, ale zdobędziemy nowe przebranie to i tak przeważnie przeciwnicy znowu nas atakują. Nawet gdy jesteśmy przyklejeni do osłony to przeciwnicy mogą nas zauważyć, jeśli podejdziemy zbyt blisko krawędzi. Ba, wrogowie mogą nas zobaczyć nawet gdy nie patrzą w naszą stronę albo stoją odwróceni do nas tyłem. Twórcy o stożkach pola widzenia chyba nie słyszeli, bardziej wygląda to tak jakby wokół postaci były niewidzialne okręgi, a wejście w nie sprawia, że stają się podejrzliwi nawet jeśli de facto nas nie widzą, bo jesteśmy za krzakiem lub ścianą. Albo jak miałem w Hope zabić trzech gości z gangu, zrobiłem to i nikt nie wiedział jak wyglądam. I co? Gdy już leżeli martwi, wszyscy policjanci na mapie przeszli w stan zaalarmowania, a ja musiałem przedostać się do drzwi na drugim końcu mapy. Nawet ten cały instynkt nie pomógł, wszyscy od razu zaczęli mnie atakować, a przecież nikt mnie nie zobaczył jak zabijam. Totalny bezsens. Jak doszedłem do tych cholernych drzwi? Kosząc całą mapę w pień. Super. Dobry Hitman. W tej samej misji trzeba było porwać Lenny'ego, po filmiku w którym 47 go ogłusza, gość leci gdzieś kilka metrów w górę na barierki schodów. Ledwo udało mi się go ściągnąć za drugim razem, bo za pierwszym musiałem przez tego buga przechodzić misję od nowa. Ale żeby oddać sprawiedliwość to w tej lokacji będąc przebranym za fryzjera można się dość swobodnie i bezpiecznie poruszać, bo nie ma żadnych innych reprezentantów tego zawodu, których podejrzliwość moglibyśmy wzbudzić. Brak zwykłego zapisu to kolejna idiotyczna rzecz. Są punkty kontrolne po których wczytaniu przeciwnicy znajdują się w tych samych miejscach w których są, gdy dopiero wejdziemy do tej lokacji. Także ci, których wyeliminowaliśmy! Punkty kontrolne działają mniej więcej tak jak ogniska w Dark Souls. Co za debil tak to zaprojektował?!
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler